Ex-NAC: Bayram: "Mijn tijd bij NAC was een leerschool"

Ömer Bayram speelde jaren voor de Parel van het Zuiden, maar wist toch niet echt zijn naam te vestigen. Nog voor hij goed en wel doorgebroken was, besloot de geboren Bredanaar NAC namelijk te verruilen voor het land van zijn ouders. In Turkije werd de linksbuiten omgeturnd tot linksback en op die positie is hij al jaren basisspeler in de Süper Lig. Eerst bij Kayserispor en nu bij Akhisar Belediyespor. Voetbalzone zocht Bayram op.

Bayram verruilde NAC in 2012 voor Kayserispor. NAC was rijkelijk laat met een contractaanbieding en dus besloot Bayram zijn aflopende contract in Breda niet te verlengen. Kayserispor leek hem een veel betere optie: "Het was een subtopper die altijd bij de top zes zat. Het complete plaatje klopte. Dus vanwege mijn afkomst, maar ook omdat ze jonge spelers de kans gaven. En ook het financiële plaatje natuurlijk, daar draai ik niet omheen. Het bedrag dat je opeens voorgeschoteld krijgt, is shockerend. Het viervoudige dan wat ik verdiende? Nee, wel tien keer meer. Ik had bij NAC een koelkastcontract, zoals ze dat noemen. Ik speelde jeugdinterlands bij Turkije en NAC was destijds een beetje een zinkend schip. Ik kon wel vier jaar bijtekenen, maar een vertrek was het overwegen waard, zeker ook omdat ik uit een gezin kom dat het niet breed had. Het hele plaatje van Kayserispor klopte en zo kon ik zowel voor mijzelf als voor mijn ouders zorgen."  Ondanks dat hij NAC vroeg verliet, kijkt hij zonder wrok terug op zijn periode in Breda. Hij denkt er nog vaak aan terug: "Ja, het is onmogelijk om er niet aan te denken. Je debuut, de eerste goal, de eerste keer dat je basisspeler bent… Dat blijft je allemaal bij. Ik heb geen slechte herinneringen aan mijn periode bij NAC overgehouden. Ik was ongeveer zeventien jaar toen ik regelmatig bij het eerste ging spelen. Eigenlijk was ik nog maar een B-speler, ik heb de A1 half overgeslagen. Als jeugdspeler krijg je kansen en is alles goed geregeld in Nederland, dat is toch wel even anders dan in Turkije. Hier worden jeugdspelers meer aan hun lot overgelaten. Maar bij NAC moest je ook knokken voor je plekje. Er speelden allemaal gevestigde namen: Anthony Lurling, Matthew Amoah, Leonardo, Jelle ten Rouwelaar… Als jonge jongen was het bijna onmogelijk om je plek te verdienen." Bij NAC leerde hij wat het is om profvoetballer te zijn. Hij stak veel op van de oudere spelers in de selectie: "Zoals ik al zei, het zijn gevestigde namen. Er was bijvoorbeeld een incident met Ten Rouwelaar op de training. Ik kapte hem uit en kreeg daarna veel tijd om af te maken. Ik dribbelde wat met de bal en opeens kreeg ik twee benen van achteren! Hij sprong gewoon op me, echt bizar. Dat was zijn bedoeling. Hij wilde laten zien dat ik geen trucjes moest gaan uithalen of leuk moest doen, maar gewoon die bal erin moest knallen. Mijn tijd bij NAC was een leerschool, ik werd serieuzer. Het heeft me gevormd tot de voetballer die ik nu ben. Later, als je een gevestigde naam bent, kan je meer trucjes uithalen. Dan heb je meer krediet.” In Turkije bouwde Bayram rustig aan een mooie carrière. Hij is bezig aan zijn zesde seizoen in de Süper Lig, waar hij op de linksbackpositie een vaste keuze is. Stiekem hoopt hij af en toe op een uitnodiging voor het nationale elftal. Omdat Bayram zowel de Nederlandse als de Turkse nationaliteit bezit én nog geen interlands voor één van de twee speelde, staat hij voor beide teams open: "Ik sluit uitkomen voor Nederland ook zeker niet uit. Tuurlijk denk ik aan Oranje. Maar ook daar heb ik het gevoel: zien ze mij wel? Het maakt met niet zoveel uit voor welk land ik uitkom, ik wil gewoon graag namens mijn land spelen." Lees hier het volledige interview.

Bron: B-Side Rats, Voetbalzone