Column: Back to the future

Over precies een week begint NAC aan de laatste etappes van de route richting de Eredivisie. Met oud-spelers en enkele columnisten blikken wij vooruit op de wedstrijden in de play-offs. We trappen af met BreDaN, die vanaf een tropisch eiland zijn licht laat schijnen op het competitietoetje. Zoals altijd geldt dat de mening van de columnist niet de mening van B-Side Rats hoeft te zijn. 

Wailea, 10:18, 29 graden, licht bewolkt en de zon staat op het punt om door te breken. Zo, ik heb altijd nog een Fliegeriaanse intro willen doen - vink! Ik ben echter niet op zakenreis of geëmigreerd. Ik lig met m'n luie plakballen aan het strand op Maui, genietend van een welverdiende (...) vakantie. We zijn gearriveerd vanuit pretpark-hoofdstad Orlando (Rattack en Kees Aukess weten er alles van) en schieten morgen nog een weekje door naar Molokai, even helemaal weg.

Maar ook aan de andere kant van de wereld houden we -in mindere mate- het thuisfront in de gaten. Dat doen we vanuit het verleden; het is hier namelijk 12 uur vroeger dan in Breda. Dus toen iedereen al lang en breed aan het 'Hup NAC!'-en was, stond ik mezelf nog twee minuten helemaal kwijt te zweten voor Dodenherdenking. En waar jullie de feestelijkheden op Kralingen en de Coolsingel live konden volgen, rolde ik wat uren later schaterlachend met dit nieuws uit bed.

Ik heb de wedstrijd tegen Almere ook gevolgd, met zweet in de bilspleet. Niet omdat het zo gruwelijk spannend was, meer omdat het rond 08:00 al behoorlijk warm kan zijn hier. Het was een Oss op-zijn-kop; leuke eerste helft en magere tweede. Maar uiteindelijk heeft NAC relatief simpel gewonnen en werd de tweede doelstelling behaald; eindigen bij de eerste vijf. De play-offs waren al zeker maar door als vijfde te eindigen slaan we de eerste ronde over en spelen we de tweede wedstrijd thuis. Beide doelstellingen zijn dus behaald. Of dit een prestatie van formaat is, mag je jezelf afvragen.

Daar wringt het voor mij ook een beetje. Skepsis vecht met enthousiasme om voorrang. Enerzijds heb ik hardop zin in de play-offs en hoop ik uit m'n tenen dat NAC promoveert. Gas erop godverrrrdomme, NAC NAC.. Yellow Black Army!! ( Heeeeeeeeeee..!! Ooooooooooow.. N A C BREDA!! is ook lang geleden, btw) Anderzijds zie ik het afgelopen seizoen als eentje van veel te vaak 'net niet' waarin we langer dan goed voor ons is te laag op de ranglijst bungelden. Waarin een financiële put open kwam te liggen (kan nog gedempt worden met onder andere Dessers volgens deze en genen) en zowel selectie als staf niet brachten wat verwacht werd. Doelstellingen behaald: top! Niet slecht gemanaged dus, uiteindelijk. Een paar wedstrijden voor het einde zag het er echter nog naar uit dat er maar eentje of zelfs geen enkele behaald zou worden. Dan zouden de apen gaar zijn en had je de rapen aan het dansen. Of zoiets. Het is uiteindelijk 'goed' gekomen, maar de manier waarop verdient allesbehalve een schoonheidsprijs en is geen solide basis van vertrouwen.

Ik ben dit seizoen wel vaker (25 uur per dag, 8 dagen per week, ask anyone :-) aan het zeiken geweest. Veel vaker dan goed voor me is. Dat komt omdat er in mijn ogen -dus een stuk subjectieve beleving gebaseerd op objectieve waarneming- teveel misging en is, op teveel vlakken. Ik geloof echt wel dat men bij NAC hard werkt en met de beste intenties. Financieel ging/gaat het (nog) goed - al kon er nog meer  bespaard worden en is het de vraag hoe het er volgend seizoen bijhangt. Op sportief en MT-vlak mag men qua trainers, spelers, communicatie en lange(re) termijn visie achter de oren krabben. Niet alleen dit seizoen, overigens, al langere tijd.

Dat maakt allemaal dat mijn oude GeelZwarte vlam destijds wat zwakker is gaan branden, daar ben ik eerlijk in. De spanning die ik altijd voelde voor een wedstrijd -en de beleving tijdens- mis ik al een tijdje en voetbal kijken met de maten is meer een social gathering geworden dan gepassioneerd meeleven. Maar in hoeverre moet ik daar juist nú als een klein kind in blijven hangen? Moet ik maar teleurgesteld blijven en roepen dat er geen plek in de Ere voor NAC is? Alles is kut en anders is het klote?.. We hebben weer een kans om te promoveren! Nee, we zijn geen kampioen geworden, maar NAC kan in de komende drie weken meer dan een hele hoop goedmaken. Te beginnen met de eerste twee wedstrijden tegen Volendam. Nú gaat het om de knikkers en daar moet iedereen ín en óm het veld volledig van doordrongen zijn. Op naar die magische GeelZwarte wisselwerking!

De teller staat weer op nul. Nieuwe hand en wie weet: one pair of royal flush? Vreven roept al een half seizoen lang over strijd, passie, NOAD en meer van dat soort populaire kreten. Stap voor stap lijkt in het Elftal het besef te komen dat dit harde werken ook resultaat oplevert. Vreven heeft nu anderhalve week de tijd om zijn collectief om te vormen tot voetballende slachtmachines. Van die graandorsers die maar één kant op gaan. Gelukkig is de voorbereiding in Nederland en niet in de UK. Een jetlag (...) kan funest zijn. Na de vreselijke (!!) anti-climax van vorig jaar maak ik mezelf geen illusies. Ik houd het bij hopen op een positieve bijstelling van mijn enthousiast verwachtingspatroon.

Gaandeweg merk ik dat de vlam toch weer harder gaat branden. Het blijft toch NAC eej. Hij is nog niet helemaal op crematorium-sterkte, dat komt hopelijk wel weer. Zoals in de tijden van weleer, toen Atmodikoro als een kakkerlak (niet de Rotterdamse soort) werd toegezongen, Arveladze de man op het veld was, Zwaanswijk met Penders een koppel vormde, Schenning in de spits stond of een halfgod ons uit de nacompetitie hield. Mijn seizoenskaart is op afstand alweer verlengd. Ik ben er dus 'gewoon weer bij', ongeacht de divisie, het spel of het weer (wat jij, Mies?). Ik hoop (zie boven) NAC weer te zien zoals én wáár ik ze graag zie!

Maar we beginnen op de 21ste. Een hordeloper kangoeroe't ook niet over zes poortjes tegelijkertijd. Stiekem toch al spannend weer, maar eerst nog even vakantie vieren. Daarna ga ik terug naar Nederland; Back to the Future. Ik pak dan het vliegtuig, laat NAC in de DeLorean stappen om hetzelfde te doen. Terug naar waar we vandaan komen voor glorieuze toekomst. Tot dan. Mahalo, hup NAC!

Bron: B-Side Rats, BreDaN