Op naar 2016 - Fijne Dagen!

Wát een jaar is 2015 geweest, NAC-technisch. Als je de beleving als een transversale golf (sinus) bekijkt, heb je te maken met pieken en dalen. Het afgelopen jaar was in dat geval voor NAC een (vies, smerig, akelig, donker, eng) diep dal. We begonnen begin dit jaar de tweede competitiehelft van 2014-2015 met een nieuwe (derde) trainer (Robert Maaskant) nadat deze het toen- en vooralsnog eenmalige gelegenheidsduo HellePenders kwam vervangen. Met hem kwam een arsenaal aan nieuwe spelers, waarvan de één goed bij NAC pastte, een ander vanaf het begin al met de nek werd aangekeken, weer een ander was een talent dat we graag zagen blijven en nog een die zich enkel in de kijken wilde spelen voor Monopoly-geld. Op wat oplevingen na werden de onderste regionen niet ontlopen en was NAC gedoemd de nacompetitie in te gaan. Op cruciale momenten werd er te vaak niet thuis gegeven. Twee keer een Limburgse tegenstander in die gevreesde nacompetitie. In de tweede ronde werd VVV uit matig en thuis prima verslagen. In de laatste ronde wachtte Roda JC. Wederom werd uit gewonnen, maar ook niet overtuigend. Thuis kwamen de Limburgers als snel op 0-1 voorsprong. Na een rode kaart voor beide elftallen volgde verlenging, waarin Roda het eigen lot leek te tekenen door een eigen doelpunt te scoren. De maker van dat eigen doelpunt wist dit tot ons aller afgrijzen voor zijn ploeg goed te maken door ook nog een keer te scoren, 1-2 op het scorebord te zetten en hiermee NAC onder te dompelen in de dreiging die al heel lang in de lucht hing maar nooit echt als mogelijke werkelijkheid aanvoelde: degradatie. Breda, en ver daarbuiten huilde. Verbijstering ging arm om arm met verdriet en woede. Niemand wilde dit verschrikkelijk lot ondergaan, maar het was een hard feit. Dit betekende naast een divisie zakken ook het ontslag van veel personeelsleden bij NAC, afscheid nemen van een hoop (huur)spelers (...waarbij eentje die een discutabele overstap maakte.. Eerst de vermoorde onschuld spelen over weggaan, een schijtseizoen draaide waarin je amper wat betekende en dan eieren voor je geld kiezen en elders een clublogo gaan likken, you know who you are #wanker) en de broeksriem werd flink aangehaald. Trainer Maaskant diende zijn ontslag in (waar het contract eigenlijk van af liep, dus meer en theatrale zet) maar werd op hartstochtelijke wijze opgezocht door een delegatie van NAC-supporters (net als verdediger Henrico Drost) met de vraag aan te blijven en NAC weer te loodsen naar waar het hoort: de Eredivisie. Maaskant bleef (Drost niet) en werd naast trainer ook officieel TD voor de al eerder vertrokken Rutjes. Een rol die hij al officieus vervulde in de tweede helft van jaargang 2014-2015. Nadat de woede was bedaard en de tranen waren opgedroogd rechtte de NACCER zijn en haar rug en 'bekende kleur'. Voor een net gedegradeerde club werden massaal seizoenskaarten besteld. Waar in het begin nog naar andere clubs werd gekeken hoeveel 'zij er al verkocht hadden', bleef NAC eerst wat achter. Dat bleek paniek om niks, want zoals we weten: Brabantse Nachten zijn lang. Ze komen alleen wat langzaam op gang. Zo was dat ook bij de verkoop van seizoenskaarten, waar er uiteindelijk een hele mooi 11.000 van verkocht zijn, ongekend! En daar kunnen er nog een stel 'halven' aan toegevoegd worden in de winterstop. Met de beperkte(re) middelen werden spelers als Brands, Dingsdag en Pedro aangetrokken, bleef Divine Naah in Bredaah en keerde oud-NACCER, Bredanaar en ervaren voetballer Ronnie Stam terug bij NAC. Die laatste maakte zijn terugkeer officieel bekend op de Open Dag in de oefenwedstrijd tegen RKC, een club die we nog niet graag gezien hebben dit seizoen, bleek later nogmaals. Uiteraard waren (en zijn nog steeds) mensen skeptisch, maar er valt niet te ontkennen dat er een toch een bepaalde buzz in de lucht hing. De rug was gerecht, de blik sond vooruit en NAC ging knallen dit seizoen! We hadden het beste Elftal, de hoogste begroting, de meeste supporters (en hoogste bieromzet), dat kón niet anders dan goed komen en de Weg naar de Grote Markt werd bij de eerste oefenwedstrijd uit tegen UVV'40 voor het gemak alvast ingezet (en ik blijf dat wel vet vinden). Waar het in de eerste oefenpotjes aardig ging, merkte je daarin wel een wat neergaande tendens als het gaat om resultaat en killer instinct. Het einde van de voorbereiding en de wedstrijd op de Open Dag maakten wel dat er hardop zorgen waren over het functioneren van het Elftal en of ze aan het einde van de rit wel samen met ons op de Grote Markt onder vertrouwd en toeziend oog van Onze Lieve Vrouwe het kampioenschap zou vieren. Bij de eerste wedstrijd van het seizoen was het gelijk raak; een serieuze tegenstander, FC Volendam. Met local boy en oud-NACCER Kees 'Piet Paulusma' Kwakman in hun line-up. In die eerste wedstrijd speelde NAC een zeer goede pot en dat gaf in het begin vertrouwen. Totdat na een half uur tegen een domme rode kaart werd gelopen, NAC in elkaar stortte en kansloos met met 1-4 verloor. Kees gaf tegenover BSR TV nog toe dat NAC tot aan die rode kaart de betere ploeg was. Velen zagen dat ook. Nou.. dan pakken we de eerste drie punten in de tweede wedstrijd wel. Klein smetje, niks aan de hand. Op naar de eerste uitwedstrijd van het seizoen: FC Eindhoven. Ook een nacompetitiekandidaat van vorig seizoen dus een ploeg die bovenin mee gaat draaien, dus een concurrent. Bij aankomst in Eindhoven werd een heeeeeeujl klein beetje de charme, maar vooral de troosteloosheid van de Jupiler League pas echt pijnlijk voelbaar. Kleine stadions, amper supporters (ruim 3350 waren er bij deze wedstrijd, wat nog relatief veel is), kleinekinderwijzendevinger-gedrag van locale overheden.. Een ambiance waar NAC niet in thuishoorde en zo rap als het kon uit moest zien te vertrekken. Een langer verblijf in de Juup zou ook niet goed zijn voor NAC, en daar hielden dan ook maar weinig lieden rekening mee, dat dit misschien zou kunnen gebeuren. In de wedstrijd zagen we een gespannen, haast angstig NAC dat niet aan voetballen toekwam. Het duurde tot ongeveer een kwartier in de tweede helft voordat NAC op voorsprong kwam door de gehaalde doelpuntenmachine Kevin Brands. Die werd ook helemaal leip nadat hij gescoord had. De vreugde duurde welgeteld een kwartier. Daarna boog FC Eindhoven in twee minuten tijd de 0-1 om in 2-1. Maaskant bracht er vanaf de 80ste minuut nog wat wissels in (Hooi voor Borahsasar, Robinson voor De Kamps, allen spelers die we al even niet meer op het veld hebben zien staan) maar de stand bleef wat het was. Na afloop troffen we in de catacomben (haha, dat is een gang van twee meter ofzo..) een Stam aan die helemaal over de rooie was (na Volendam was dit ook het geval) en hard op enkele medespelers én trainer aan het afgeven was. Ook bij Maaskant zat er frustratie. Tijdens de persconferentie stond Maaskant na de samenvattingspraatjes van beide trainers prompt op omdat 'de bus stond te wachten' en wandelde zo de persruimte uit, iedereen wat verbouwereerd achterlatend. Het zat niet helemaal lekker bij NAC, bleek dus al snel. NAC stond na twee wedstrijden laatste, zonder punten, al zes tegendoelpunten en de Grote Markt was heel, heel ver weg. Een week later was er weer een thuiswedstrijd en tussendoor kwam er nog even een nieuwe speler binnengewandeld: niemand minder dan Sjoerd Ars. Een man met een reputatie van doelpunten. Sjoerd werd gehaald om in eerste instantie samen met Kevin Brands een doelpuntentandem te gaan vormen. In zijn eerste wedstrijd voor NAC bewees hij (samen met Kevin en Mats Seuntjens) te kunnen scoren. Thuis werd jong Ajax met 3-0 verslagen. Flinke blijdschap op deze warme vrijdag en de overwinning is tot in de late uurtje gevierd. Maar was dit een toevalstreffer of begon NAC nu pas echt op stoom te komen? Drie dagen later op de eerste maandagavondwedstrijd van het seizoen (en die blijven kut, hoe je het ook wendt of keert) kwam mededegradant FC Dordrecht op bezoek. Na de eigenlijk plichtmatige overwinning op een beloftenelftal (#pleuropmetjeonzin) wederom een serieuze graadmeter, zou je denken althans. De wedstrijd die volgde was de grootste overwinning dit seizoen tot op heden: 7-0 werd het maar liefst. Voor rust stond het 2-0 door doelpunten van Kevin Brands. Na rust werd het 3-0 en na een rode kaart voor Dordrecht toonde NAC geen genade en knalde er nog 4 bij, waar ook Verbeek, Matic en Hooi tot scoren kwamen. Na afloop galmde het "Overal waar we komen..!!" nog lang na in het Stadion. Het leek er nu toch echt op dat NAC de smaak te pakken had en de weg naar de Grote Markt was weer gevonden, #MetMatsSeuntjens! Maar dat bleek toch niet helemaal het geval. In de volgende drie wedstrijden was er van de passie en strijdlust die we in de wedstrijden tegen jong Ajax en FC Dordrecht zaten, niet veel meer over of in ieder geval moeilijk terug te vinden. NAC wilde wel, maar het leek allemaal niet te lukken. Dit resulteerde in drie gelijke spelen op rij: uit in Helmond (op de valreep net de kans voor de 2-1 missen was zonde, maar wedstrijdtechnisch helaas wel terecht) en Maastricht en thuis tegen FC Emmen werd er evenveel gescoord als geïncasseerd. Een week na het gelijkspel thuis tegen FC Emmen werd er op moeizame wijze gewonnen uit bij Fortuna in Sitttard. Winnen is prettig, maar het oogde allemaal stroef en moeizaam bij NAC. De teamspirit ontbrak, men wist elkaar moeilijk te vinden en het leek alsof de ploeg niet om wist te gaan met de druk die op ze was gelegd om 'maar even kampioen te worden'. Robert Maaskant liet zich ondertussen ook vaker van zijn minder gezellige kant zien en zonder dat het hardop werd uitgesproken wist je dat het niet goed zat tussen hem, spelers en management. Op een gegeven moment zou dat wel eens kunnen gaan escaleren. En dat escaleren duurde niet lang.. Vijf dagen later stond met VVV weer een serieuze tegenstander/concurrent op het programma, thuis in het Rat Verlegh Stadion. Een speler die we graag in Breda hadden gezien, maar uiteindeljk koos om naar VVV te gaan (prima.. wij hebben Sjoerd!) was de broer van Mats Seuntjens: Ralf. Na een kwartiertje spelen schoot hij het enige doelpunt van de wedstrijd  achter Ten Rouwelaar en besliste daarmee de wedstrijd en tegelijkertijd het lot van trainer/TD Maaskant. Die werd na deze wedstrijd ontslagen en gelegenheidsduo HellePenders kreeg een 2.0 achter de naam. De vorige keer dat Hellmons aan het roer stond, werden er spelers verbannen, moesten baarden worden afgeschoren (iets voor de F8Hipster..?) en vergat men te voetballen. Deze aanstelling (die ook nog eventjes definitief leek te zijn voor de rest van het seizoen, op enig moment) deed dan ook op zijn zachtst gezegd de wenkbrauwen fronzen. Uiteindelijk bleek dit een tweede keer een stuk beter te werken. Na een korte periode van rust werd er uit bij Achilles'29 met 2-1 gewonnen en zag je hier flarden van een functionerend team. Op het einde had de thuisploeg nog de mogelijkheid om op gelijke hoogte te komen via een penalty. Welke door Jelle werd gestopt op een manier zoals we hem kennen en van hem houden. En dat deed hij hierna wel vaker, efkes een balleke stoppen! Winst dus. Hierna kwam Sparta op bezoek in Breda, een concurrent voor het kampioenschap en tevens bevriende club. Vanuit Breda werden uitnodigingen verstuurd naar onze Spartaanse vrienden, om vooraf gezellig onderling voetbal te vieren. Het bier vloeide rijkelijk, Wakiyan pompte als een malle en we versloegen Sparta met klinkende cijfers: 4-0! De weg naar boven was weer gevonden. Hierna werd bekend dat NAC toch een nieuwe trainer had gezocht en gevonden, namelijk Marinus Dijkhuizen. De man die vorig jaar maar wát graag NAC onder zich hield toen hij nog trainer was bij Excelsior en na een avontuur bij het Engelse Brentford thuis dagelijks de ochtendkrant kon lezen. Deze serieuze trainer werd gehaald om verandering in te zetten bij NAC. Professionaliseren en er een team van smeden. Zijn eerste echte (halve) testcase kwam koud een paar dagen na zijn aanstelling al, uit tegen FC Oss. Een halve testcase, want Marinus was pas net binnen, had nog maar weinig naar zijn hand gezet en vaarde mee op de boot van zijn twee assistenten. Na een 0-1 achterstand werd NAC wakker en blies Oss met 1-6 omver. De blijdschap was groots, tot in de wijde omtrek, waar ook Boschenaren ons feestelijk wilden ontvangen omdat we hun Osse vrienden hadden vernederd. Of zoiets. Hierna drie weken geen NAC. Interlandvoetbal en een weekje vrij vanwege het oneven aantal clubs in de Jupiler League. Mooi de tijd voor Dijkhuizen om bij NAC bekend te geraken en met zijn spelers aan de slag te gaan, voordat de volgende wedstrijd zich weer aandient. En dat waren de mannen van de erehaag uit Den Bosch. De eerste echte officiële wedstrijd met Dijkhuizen aan het roer werd de vierde overwinning op rij. Met 3-0 werden de Boschenaren verslagen. Dit had ook minimaal 4-0 kunnen zijn, als Sjoerd Ars zijn penalty niet vijf meter over het doel heenlobte. Door die actie werd hij (verdiend :-) op veel hoon getrakteerd en een 'killer loop' van Marinus Dijkhuizen. Hij werd echter ook tot aanvoerder gebombardeerd, ten nadele van Michael Dingsdag. De week erop zou een makkie moeten worden. Uit naar RKC, waar de aanname vaak was dat dit een afkorting was voor Redelijk Kansloze Club. Spijtig ver afgegleden en hingen (en hangen) ergens stijf onderaan in de ranglijst (met alle respect, want bij RKC weten ze ook wel hoe ze supporters moeten ontvangen en ik kan me ook nog een leuke en hele koude pot in de winterstop van supporters onderling in het Rat Verlegh Stadion herinneren). Maar.. RKC had NAC al op onze Open Dag verslagen. Onderschatting zou wel eens dodelijk kunnen zijn. For old time's sake werd Zilvermeeuw-zoveel weer eens van stal gehaald voor een ouderwetsche bootcombi. De Ark van NOAD was weer ter water! Dolle pret. Dit zijn de dingen die het mooi en bijzonder maken bij NAC. Hoe gaaf de bootcombi was, de wedstrijd was precies het tegenovergestelde. RKC wist hoe het NAC moest bespelen en haalde al het voetbal eruit, met een trieste 2-0 nederlaag tot gevolg. Daar was niet op gerekend en struikelden veel boze tongen over. 'Trainer kan niks!' 'Geen team!' 'Die is kut, en die helemaal!' Logische frustratie en reacties bij een verlies. niet allemaal even constructief maar ook met een kern van waarheid. Na een vrij nonchalante tweede helft tegen Den Bosch was er in deze wedstrijd weinig positiefs te bespeuren. NAC wilde wel, maar niks leek te kunnen klaarspelen en ook niet iedereen leek met dezelfde instelling op het veld te staan. Ars wist het net niet te vinden, onze andere doelpuntenmachine Brands zat al zeker een maand op de bank als invaller en het hele team klonk als een piepende machine die flink wat olie nodig had. Na vier overwinningen kwam deze nederlaag hard aan. Drie dagen later moest en zal er gewonnen worden! Thuis tegen Telstar, op een koude, natte en winderige avond, waarin de B-Side in Batman-formatie naar de wedstrijd keek. Welgeteld 0 uitsupporters zagen vanuit het uitvak hun team met 2-1 verliezen van NAC. Een fantastisch (of weggewaaid?) doelpunt van Seuntjens zette NAC op een 2-0 voorsprong, maar de doelpuntenmaker kreeg vooral gezeik over zich heen omdat hij niet juichte toen hij had gescoord. Zijn verklaring later was dat hij niet lekker in de wedstrijd en zich niet helemaal goed voelde. Een week later (wéér op maandag) konden we voor de tweede keer naar het Jan Louwers stadion in Eindhoven. Niet voor de FC, maar om tegen jong PSV en even zo goed tegen Toeterjan te spelen. Voor rust viel er weinig te beleven, na rust werd het 0-3 voor ons. Suk (weer hij) en Seuntjens scoorden de 0-1 en 0-2, en Kevin Brands scoorde via een penalty de 0-3, nadat hij twee minuten daarvoor was gewisseld voor Ars. Ook in deze wedstrijd leek het voetbal niet op wat het moest zijn. De punten kwamen binnen, maar op een enkele keer na was het team nog geen solide eenheid geweest. Iets waar de spelers voor moeten knokken maar ook zeker de trainer een flinke hand in heeft. Vier dagen hierna stond er weer een bijzondere wedstrijd op het programma. De andere mededegradant, Go Ahead Eagles, kwam op bezoek. Op vrijdag 11 december, de avond dat we met zijn allen het Avondje NAC zouden vieren ter ere van het 40-jarig jubileum. Er werden pogingen gedaan om het bezoekersrecord van de Jupiler League te verbreken (dat stond op 16015 en is overtroffen met 17800!), de gemoederen werden goed bezig gehouden met een special app, de Breda Locos hadden het een en ander in petto.. Vooraf leek het al een geweldige avond te worden én konden goede zaken gedaan worden door concurrent GAE te verslaan. Maar dat gebeurde niet. NAC speelde één van zijn beste wedstrijden dit seizoen, maar aan het einde van de rit stond er toch echt wederom 0-1 op het scorebord. Voor de derde keer werd er thuis van een directe concurrent verloren. En tegelijkertijd werd de kans op de tweede periode, waarvoor men minimaal gelijk moest spelen, verspeeld. Onderschatting was het dit keer niet, NAC speelde op een manier en met een instelling die ze elke week moeten laten zien. Het was gewoon kut, zoals Joey Suk zei tegen BSR TV. Niks meer, niks minder. Maar wel weer verloren op een belangrijk moment en de nummer één raakte weer verder uit zicht. Als laatste wedstrijd voor de winterstop stond Almere 'Ik wil naar huis' City FC op de planning. Met de hakken over de sloot werd het daar 0-1 voor NAC. De eerste competitiehelft werd winnend afgesloten maar toch met een gevoel dat in mineur blijft steken, ergens. Er was door velen meer verwacht van de eerste competitiehelft. Een aantal realisten (waaronder zelfs Anthony Lurling) gaven al aan dat het toch wel eens verdomde lastig kon worden in deze vervelende competitie, met veelal kunstgras en een andere manier van voetballen. Dijkhuizen was over deze wedstrijd ook niet tevreden en heeft dus wel het nodige te doen in de winterstop. NAC gaat de winterstop in als derde, met 33 punten; 10 gewonnen, 3 gelijk en 5 verloren. Het doelsaldo is +19. Maar zijn de kansen en de droom hiermee van de baan en zijn we gedoemd tot nog een jaar Jupiler League om uiteindelijk helemaal weg te kwijnen? Ik denk nog steeds van niet. Sparta staat nu fier bovenaan de ranglijst met 9 punten meer en een beter doelsaldo. Herbstmeister met een uitgerekte ai en een vieze, rollende R. We hebben echter in de eerste competitiehelft al drie verschillende koplopers gehad, waarbij het gat met de nummer 1 ook al een keer 10 punten is geweest. die andere twee ploegen, FC Volendam en Go Ahead Eagles, staan nu beide onder NAC met twee punten minder. NAC kruipt gestaag naar boven waar andere ploegen kennelijk nog grilliger spelen en resultaten halen. En ja het gat is groot, en ja NAC is volledig van zichzelf afhankelijk, en ja er is werk aan de winkel als het gaat om onder andere teamspirit, en ja Ars scoort niet meer sinds hij aanvoerder is en ja Brands moet in de basis staan en ja van de vijf verliespartijen waren er vier tegen directe concurrenten (op RKC na), vooral thuis.. Maar als we bijvoorbeeld kijken naar de laatste negen wedstrijden, zijn er daarvan zeven gewonnen en twee verloren. Het verlies in de tweede periode tegen Go Ahead (2) was volledig onnodig en tegen RKC (1) is wel inderdaad aan eenieder zelf te danken geweest. Maar een NACCER moet dit op en neer ge-golf niet geheel vreemd vinden. Het zou pas vreemd zijn als we echt alles zouden winnen. Dat zou fantastisch zijn, maar ook apart. Die pieken en dalen zijn er nog steeds, dat zien we allemaal en hoort er ook een beetje bij, bij NAC. We zitten alleen nu wel in een rol waarbij we nog meer afhankelijk zijn van diezelfde pieken en dalen bij onze tegenstanders, en dat maakt het lastiger. Deze vier weken is er op de Kerst  en Oud & Nieuw na voldoende te doen voor Dijkhuizen en zijn team. Het is een mindset, een team effort, en het maken van de juiste beslissingen. Je drukt niet je stempel door jezelf goed weg te zetten, je drukt je stempel door het team beter te laten functioneren. En het is duidelijk dat ze dit kunnen, alleen nog niet consistent genoeg. Aan Dijkhuizen en co. de taak dit voor elkaar te krijgen. Bij ons in de vriendengroep is er een weddenschap waarbij er eentje heilig van overtuigd is dat NAC kampioen wordt. En die frustreert zich vaak zat tijdens wedstrijden over het vertoonde spel of genomen beslissingen, maar hij blijft achter zijn statement staan: NAC wordt gewoon kampioen. Ik persoonlijk (glas halfvol eej) laat het 'gewoon' maar even achterwege, maar ik heb er zeker nog vertrouwen in en sta dan ook zeker achter mijn maat in zijn overtuiging (plus kan ik op die manier straks misschien de helft van z'n winst opzuipen, haha!). Ondanks kritiek is het vertrouwen en het geloof er nog steeds. Dat moeten de spelers en staf beseffen en zelf ook gaan voelen/proeven/ruiken/ademen/beleven. Sceptici zijn er ook zeker nog, en dat is prima. Prove them wrong! Geef jezelf een boost en gaan! Heb vertrouwen in jezelf en elkaar, een hele belangrijke basis. Op deze dag voor Kerst waar ik klaarblijkelijk op werk niet veel te doen heb (anders overigens ook niet bepaald... en jij ook niet, want je zit al een kwartier te lezen ofzo ;-) kijk ik terug op een eerste seizoenshelft die beter dan wel gestroomlijnder had mogen verlopen, echt wel op momenten het bloed onder m'n nagels vandaan haalde maar het gevoel geeft dat er toch aan gewerkt wordt, zij het gestaag. Het uitzicht is niet kansloos en hebben nog een halve competitie te gaan, dus de mannen kunnen zich nog steeds meer dan waar maken. Zoals de Engelsen zeggen in het Nederlands: Het is pas voorbij zo gauw een dik wijf heeft gezongen. En zowist maar net! Rocky Balboa won ook niet halverwege al van Apollo Creed. Het kan dus nog, maar moet wel gaan gebeuren. Ik hoop op meerdere spranken van dergelijke hoop en geloof. Ik denk dat dit ook een mooie gedachte is om de feestdagen in te gaan en tijdens het gezellig samenzijn in het achterhoofd een kaars te branden voor ons goeie ouwe N A C. We beginnen weer volgend jaar op 15 januari uit bij FC Volendam. Hier staat een gezellige (...) combi voor gepland, maar het kan zijn dat hier iets 'speciaals' voor in het leven geroepen gaat worden. Houdt hiervoor onder andere B-SideRats.nl, de Breda Loco´s en andere NAC-gerelateerde communicatielijnen in de gaten dezer dagen. Verders, voor iedereen namens B-Side Rats fijne feestdagen toegewenst en een zeer goed, gezond en gelukkig en Hoopvol 2016, waarbij we met zijn allen hopelijk in één lange GeelZwarte polonaise over de Grote Markt kunnen lopen, nadat we moeizaam edoch ten zekerste de weg daar naartoe hebben afgelegd en overwonnen. Merry Christmas, Hup NAC!

Bron: B-Side Rats