Sporkslede: 'Door wat ik heb meegemaakt, kijk ik niet meer te ver vooruit'

Voor Fabian Sporkslede is het tot nu toe een gek seizoen. De rechtsback, die basisspeler was in het elftal dat promoveerde, begon geblesseerd aan het seizoen. Toen de blessure aan zijn knie eindelijk over was kreeg de verdediger last van zijn evenwicht. Lang was hij afwezig, maar sinds afgelopen zondag is “Sporkie” terug in de basis en Fabian wil er alles voor doen om hierin te blijven.

Terug naar het begin van het seizoen. In de voorbereiding leek het erop dat Sporkslede basisspeler zou gaan worden. De rechtsback speelde veel en goed, maar toen kreeg hij last van zijn knie. “De voorbereiding liep lekker, hoewel tijdens mijn vakantie al mijn verstandskiezen eruit zijn gehaald. Ik speelde alles, de eredivisie kwam dichterbij. Ik keek er enorm naar uit, zeker met Vitesse en PSV als de eerste twee wedstrijden. Totdat ik in het voorlaatste oefenduel last kreeg van de knie. 'Ik ga gewoon spelen, dat komt goed met die knie', zei ik tegen mezelf. Maar het ging niet goed. Nu het zover was, moest ik toch weer geduld hebben. Zo ontzettend balen. De dinsdag voor de start van de competitie heb ik aangegeven dat het niet meer ging. Een moeilijk en lastig besluit, maar ik moest eerlijk zijn. Op tachtig procent had het geen zin, omdat ik dan aan alle kanten voorbij zou worden gelopen. Dat kon ik ook naar het team toe niet maken." Na een lange revalidatie was de rechtsback weer bijna fit toen hij last kreeg van zijn evenwicht. In die periode wist Sporkslede niet hoe het verder moest. “Het was best schrikken, want hoe zoiets ontstaat, weet niemand. 'Hoe zou ik me voelen als ik op het veld sta?' Elke keer was het antwoord: 'Dit kan niet Fabian, zo kan ik niet op het veld lopen.' Als ik opstond en met mijn hoofd naar rechts draaide, ging ik vervolgens naar links. Ik had geen controle meer en maakte me zorgen, heftig was dat. Opeens was het er, ik had van die momenten dat ik dacht dat voetballen heel ver weg was. Maar zo plotseling als het kwam, zo geleidelijk is het weggeslopen. Na mijn invalbeurt in De Kuip voelde ik me scherp. Door wat ik heb meegemaakt, kijk ik niet meer te ver vooruit. Ajax-thuis over drie weken is zo ver weg. VVV-Venlo is ook bijzonder, omdat ik weet hoe het is om niet te spelen. Door die tegenslagen ben ik dankbaar voor elke keer dat ik wél mag spelen." Zoals afgelopen zondag tegen FC Utrecht. Fabian begon in de basis en speelde 90 minuten, al wist hij een paar dagen voor de wedstrijd niet dat hij mocht beginnen. Toch kreeg hij ondanks de onzekerheden support vanuit zijn familie. “Mijn ouders, mijn broer en zijn vriendin hadden via een actie van een supermarkt kaartjes gewonnen voor de wedstrijd tegen FC Utrecht. Zonder te weten of ik zou spelen. Ik had ze vooraf gewaarschuwd: 'Het kan zijn dat ik op de bank zit, dus jullie hoeven echt niet allemaal te komen.' Dat ze er toch waren, samen met mijn vriendin, was heel bijzonder. Soms heb ik de neiging te denken dat het normaal is, maar dat is het niet. De eredivisie is nieuw voor mij. Ik kijk om me heen en probeer het heel bewust mee te maken. Maar het voelde niet als de eerste keer, het voelde vooral als een afsluiting van alle tegenslag."

Bron: B-Side Rats, BN deStem