Ex-NAC: De Aziatische avonturen van Jason de Jong

Jason de Jong speelde jaren in de jeugd van NAC, maar slaagde er niet in het eerste elftal te halen. Toen hij in 2009 via de achterdeur vertrok naar KV Turnhout, leek een succesvol bestaan als profvoetballer dan ook ver weg. Dankzij zijn Filipijnse roots bouwde de inmiddels 27-jarige middenvelder echter alsnog aan een mooie carrière. Voetbalzone sprak met hem.

De Jong speelde tussen 2004 en 2009 in de jeugd van NAC. Hij haalde zoals gezegd het eerste niet, maar debuteerde in 2008 als jeugdspeler van NAC wél als international voor de Filipijnen. De in Breda geboren De Jong is de zoon van een Nederlandse vader en Filipijnse moeder en dus trok het Aziatische land in 2008 aan de bel. Hij debuteerde in een wedstrijd tegen Oost-Timor en speelde sindsdien 51 interlands. De Jong: "Toen ik in 2008 nog bij NAC speelde en voor de eerste keer meedeed bij het eerste elftal, stelden de Filipijnen nog niet zoveel voor. Op de FIFA-ranglijst stonden we lager dan Andorra en San Marino, we vielen bijna van de kaart. Ik wilde mijn land toen vertegenwoordigen en het voetbal populairder maken in de Filipijnen. Volgend jaar is het tien jaar geleden dat ik mijn debuut maakte en inmiddels zijn wij de nummer één van Zuidoost-Azië en staan we middenin de FIFA-ranglijst." De middenvelder vertrok in 2009 bij NAC en stond in Nederland en België onder contract bij Turnhout, Veendam en FC Dordrecht, toch een beetje de kelder van het profvoetbal. Dankzij zijn status als (inmiddels gestopt) international slaagde hij er toch in zijn brood te blijven verdienen als profvoetballer. De afgelopen jaren speelde hij voor verschillende clubs op de Filipijnen. Het voetbal in het Aziatische land is niet te vergelijken met dat in Europa: "In de Filipijnen ligt veel focus op fitness. Je moet veel lopen en dat ook nog eens met dertig graden. Tactisch is het niet echt super, het is heel vaak hectisch. Je moet echt fit zijn, vanwege de hitte maar ook omdat je meters moet maken. Ik was bij NAC en Dordrecht niet echt fit, maar ik voerde gewoon mijn taken uit, omdat ik wist dat mijn teamgenoten dat ook deden. In de Filipijnen moet je anderen continu corrigeren en gaten dichtlopen. Als de rechtsbuiten balverlies lijdt, weet ik dat ik dertig of veertig meter moet terugsprinten. Iedere keer als ik dan zeg 'houd het simpel' of 'bal eruit halen', dan worden ze emotioneel. Soms is dat erg vermoeiend. Het is dan wel lekker dat ik in Nederland de batterij kan opladen. Dit klinkt vrij negatief en zo bedoel ik het eigenlijk niet. Het is eerlijk waar een geweldig land, vooral als je daar op vakantie gaat. Maar als je moet samenwerken daar, dan kan het lastig worden." Desondanks houdt hij het al jaren vol in het Verre Oosten. Hij verdient er zelfs een heel behoorlijke boterham, sinds hij afgelopen zomer Ceres-Negros inruilde voor Davao: "Drie of vier maanden was ik daar bij Ceres en toen kreeg ik een telefoontje van mijn oude manager van de Onder-21 van de Filipijnen. Hij wilde mij er graag bij hebben. Ik zei: 'Sorry, ik zit goed hier, ik heb een tweejarig contract. Ik heb een vrouw en een kindje.' Ik heb het drie of vier maanden afgehouden, maar ze wilden me nog steeds hebben. Ik zei toen tegen mijn vrouw: 'Ik ga gewoon een gek bedrag noemen, dan houden ze wel op.' Ik zei toen inderdaad een gek bedrag en ze gingen meteen akkoord. Gewoon het dubbele van wat ik verdiende! Ik kon het niet geloven. Toen heb ik het eerlijk aan de mensen van Ceres verteld, wat ik kon verdienen en dat het om een vijfjarig contract ging. Het is ook een mooi bedrag om mee naar Nederland te nemen en een huis te kopen. Ceres gunde het me. Ze werkten mee en ik heb vlak daarna de vrijlatingspapieren ondertekend." Als zijn contract afloopt, overweegt hij terug te keren naar Nederland. Het liefst terug naar Breda: "Over vijf jaar, op mijn 32ste, moet ik kijken of ik nog fit genoeg ben. Wellicht in de derde klasse. Misschien bij VV Baronie in Breda, waar ik het liefste ben. Daarna ga ik waarschijnlijk mijn trainersdiploma halen en word ik misschien jeugdtrainer." Het volledige interview is hier te lezen.

Bron: B-Side Rats, Voetbalzone