Ex-NAC: Rigters: "Ik kon aardig voetballen, maar was vooral een harde werker"

Ex-NACer Maceo Rigters was geen supertalent, verdiende dankzij een zeldzaam goed jeugd-EK een transfer naar de Premier League en stopte op zijn 28e.  In gesprek met VICE blikt hij terug op zijn carrière.

Rigters heeft zich nooit illusies gemaakt over zijn talenten. Hij speelde weliswaar op het EK onder 21, maar besefte dat hij geen megatalent was: "Nee, tuurlijk niet man. Babel was een van de grootste talenten van Nederland. Rigters zeker niet, haha. Anders speelde ik wel bij Ajax, Feyenoord of PSV. Ik kwam van Dordrecht en ging naar NAC, waar ik niet eens altijd basisspeler was. Ik kon aardig voetballen, maar was vooral een harde werker. Babel gaat naar Liverpool, Drenthe naar Real Madrid. Die talenten had ik niet, zo reëel was ik wel." Rigters is hét schoolvoorbeeld van pieken op het juiste moment. Een goed EK leverde hem een prachtige transfer naar Blackburn Rovers op: "Celtic en Blackburn Rovers werden het meest concreet. Met die clubs heb ik ook gesprekken gevoerd en ik koos uiteindelijk voor de Premier League. Als ik het toernooi niet had gespeeld, had ik waarschijnlijk later een stap gemaakt naar Excelsior of zo. Weet je, zo kan het lopen in de voetballerij." Zijn tijd in Blackburn werd het niet helemaal. Rigters moest grote namen als Robbie Fowler voor zich dulden en werd verhuurd aan Norwich, Barnsley en Willem II. Toen zijn contract afliep, koos hij voor een avontuur in Australië. Die transfer had nog wat voeten in de aarde: "Mijn zaakwaarnemer vroeg al snel: “Wat vind je van Nieuw-Zeeland?” Toen ben ik naar Wellington gevlogen, maar het contract was daar heel anders dan we van tevoren hadden besproken. Qua geld en contractduur kwam het niet overeen. Dan maakt het me niet uit dat ik 24 uur in een vliegtuig heb gezeten, dan ga ik gewoon naar huis. Eenmaal terug in Nederland was er interesse uit Australië van Gold Coast United. Een dag later zat ik dus alweer in het vliegtuig naar de andere kant van de wereld." Bij Gold Coast United zat het ook niet mee. Rigters kampte met een hardnekkige enkelblessure en tot overmaat van ramp verdween de club uiteindelijk, omdat de voorzitter ruzie had met de Australische bond. Rigters keerde terug naar Nederland en leek terug te keren bij FC Dordrecht: "Marco Boogers bood me aan om mee te trainen bij FC Dordrecht. De fans waren blij dat ik weer terugkwam. Op de eerste training ging ik meteen weer door mijn enkel. Ik zag het al voor me: weer heel het jaar geblesseerd. Ik kon het niet meer opbrengen om door te gaan." En dus stopte Rigters op zijn 28e. Na drie jaar niks te hebben gedaan, ging hij voor zijn plezier weer voetballen bij de amateurs. Inmiddels is hij jeugdtrainer en kijkt hij met een tevreden gevoel terug op alles wat hij heeft meegemaakt. Was Oranje nou een vloek of een zegen? Rigters "Het is zeker geen vloek geweest. Echt een zegen. Als speler was het niet eens zeker dat ik bij de selectie zou zitten. Snap je? Ik moest echt vechten voor die plek. Het is ook de laatste keer dat Jong Oranje Europees kampioen is geworden. Het grote Oranje heeft zich nu al tot twee keer toe niet gekwalificeerd voor een eindronde. Dan zeggen mensen weleens: “Jullie waren beter dan die spelers van nu.” Dat is makkelijk praten natuurlijk. Nu hoop ik als jeugdtrainer mijn steentje bij te dragen. Misschien kan ik op een dag wat jongens afleveren voor het Nederlands elftal." Het hele interview is hier te lezen.

Bron: B-Side Rats, VICE