Het verhaal Idabdelhay

Hij stond gisteren 'gewoon' in de basis, maar mag niet blijven. BN/De Stem geeft een overzicht van zijn carriere. De up en downs. 1-op-1, bij tijd gebrek overgeknipt-plakt. De lente in het voetballeven van Fouad Idabdelhay begint op een kille najaarsavond in Velsen. Op sportpark Schoonenberg, het hol van de Witte Leeuwen. Hier, tegen de beloften van Telstar, helpt de debutant NAC met de late 1-2 aan een plaats in de volgende bekerronde. Het lijkt het startpunt van een veelbelovende loopbaan. Onbevangen laat Idabdelhay na afloop de cameralampen op zijn gezicht schijnen. Zijn ontgroening als tv-ster gaat hem prima af. Of hij zenuwachtig was geweest, voordat hij in de 78e minuut in mocht vallen van coach Ernie Brandts? „Niet echt”, meldt de matchwinner beslist, maar zonder spatjes. „Het was meer, hoe zeg je dat, het gevoel van ‘eindelijk’. Ik wéét dat ik goed kan voetballen. Als de kans komt, moet je die pakken.” Soepeltjes wiegt Idabdelhay vervolgens mee op het aangename briesje dat dat seizoen waait bij NAC. Alles lukt en alles zit mee. Half januari 2008, uitgerekend een dag nadat hij met de Bredase club een contract voor drie seizoenen overeen is gekomen, zorgt de invaller met twee sneaky goals voor de 1-2- zege bij AZ. Een kunstje dat de publiekslieveling nog zou herhalen. „NAC”, zegt de supersub in die fase, ,,is een mooie club.” Maar zijn doel is een topclub. Fouad droomt zelfs al van FC Barcelona. Het wordt later onbedoeld misschien wel zijn valkuil. „Ik denk dat hij toen een beetje gek is gemaakt door mensen in zijn omgeving”, vermoedt Robert Maaskant, de coach onder wie Idabdelhay nooit meer het goudhaantje zou worden van het tijdperk-Brandts. „Fouad is een heel prettige jongen. Maar hij hoorde wel steeds hoe geweldig hij is, hét supertalent. En hij hééft ook wel wat. Maar ik denk dat die acht goals in zijn debuutjaar hem groter hebben gemaakt dan hij is.” Technisch directeur Jeffrey van As deelt die mening niet helemaal. Hij is fan van de spits. „Elke jeugdcoach zal beamen dat Fouad het grootste talent uit de NAC-opleiding was. Zoals hij in de play-offs scoorde tegen FC Groningen, dat heb ik er weinig zien doen. Hij is alleen te wisselvallig. Dat moet er uit. Daarin zou een stabiele privé-situatie kunnen helpen.” Idabdelhay reist onder Brandts per trein vanuit zijn woonplaats Bergen op Zoom naar Breda. Hij noemt het ‘grappig’ om steeds vaker herkend te worden in de coupé. De conducteur die eerst vroeg om zijn vervoersbewijs, smeekt nu om zijn handtekening. Zijn ster is rijzende. Als de spits eenmaal zijn roze papiertje in de knip heeft, mag hij een leaseauto uitkiezen bij NAC. Idabdelhay gaat direct voor de duurste Mercedes. Het bezorgt hem aanzien in de Bergse achterstandswijk De Hofjes, waar hij opgroeit. „Ik heb een gelukkige jeugd gehad, maar geld was er nauwelijks. Als we met school op kamp gingen, was ik de laatste die betaalde. Kregen mijn vriendjes nieuwe Nikes, moest ik het doen met oude gympies.” Met de ondertekening van zijn driejarige contract heeft Idabdelhay plots wél geld. Al snel verlaat hij zijn ouderlijk huis en koopt onder meer een luxe appartement in Rotterdam-centrum. Naar verluidt op aanraden van zijn adviseurs, die hem ‘snel naar Feyenoord zien gaan’. Een opmerkelijke verkassing niettemin, eentje waar NAC pas lucht van krijgt als de verhuiswagens al over de A16 tuffen. Het is dan Fouads tweede en Maaskants eerste seizoen. Intern krijgt Idabdelhay meer en meer het verwijt ‘teveel met andere dingen’ bezig te zijn. Ze noemen hem naïef. Bijvoorbeeld in het kiezen van vrienden. Vaak vallen er snelheidsbekeuringen op de mat bij NAC. Geflitst op tijdstippen dat een voetballer in zijn mandje zou moeten liggen. Desgevraagd geeft Fouad aan zijn auto op die momenten te hebben uitgeleend. De technische staf probeert dit soort zaken zoveel mogelijk buiten de pers te houden. Wel biedt de club hem hulp om zijn privéleven op de rails te krijgen, een geste die Idabdelhay aanvankelijk dankbaar omarmt. NAC steunt hem intensief met het beheren van zijn geld en schiet hem soms salaris voor. Ook zorgt de leiding voor een psycholoog. „Maar”, zegt Van As, „we kunnen niet álles controleren.” Voetballen doet hij dat seizoen amper meer. De dribbelaar loopt, zoals hij zelf aangeeft, ‘met het koppie naar beneden’. Gedrag waar de trainers zich op hun beurt weer aan storen. Idabdelhay ‘wil weten wat NAC met hem van plan is’. Want: „Van voetballen in het tweede word je niet beter.” Een (tijdelijke) breuk is onvermijdelijk als Idabdelhay kort na de zomer te laat komt voor het Europa League-duel met Gandzasar Kapan. Hij staat zonder benzine langs de snelweg. RKC neemt hem op huurbasis over. Maar ook bij de latere degradant slaagt 'Fuji' niet. Zijn door de Waalwijkse club toegewezen huis, nabij het RKC-stadion, ziet hij nooit van binnen. Tot ontsteltenis van coach Ruud Brood pendelt de nieuwkomer liever op en neer vanuit Rotterdam. Om begin dit seizoen weer terug te keren bij NAC, waar hij ook onder John Karelse en Gert Aandewiel vooral een bijrol vervult. Het is volgens Maaskant niet louter te wijten aan de onrust in zijn leven. Ook voetballend komt hij volgens hem tekort. „Fouad heeft ontegenzeggelijk iets bijzonders, vooral zijn neusje voor het doel. Maar als je zijn goals ontleedt, kom je tot de conclusie dat het veelal intikkers zijn. Daar staan slechts enkele knappe doelpunten tegenover. Maar dat zijn spaarzame momenten. Van een eredivisiespits wordt meer verlangd.” De term ‘zonde’ waait nog regelmatig over Bredanello. Lang leefde binnen NAC immers de hoop dat er met de Nederlandse Marokkaan weer eens een zelf opgeleide speler geld in de lege Bredase clubkas zou brengen. „Maar vooral voor Fouad zelf is het sneu”, stelt Van As. „Hij is een heel aardige, lieve jongen. Maar hij moet wél naar de juiste mensen luisteren. Ik ben een beetje bang dat zijn carrière anders ophoudt. En dat zou ook mij pijn doen. Het gaat me te ver om hem mijn zoon te noemen, maar ik mag hem graag. We praten veel. Het is te hopen dat er een mooie club voor hem komt.” Eentje uit de woestijn wellicht? Een financiële klapper zou de geldzorgen van NAC’s ‘supertalent’ in één klap verlichten. Maar tot dusver heeft zich geen sjeik gemeld. Maar áls die kans komt, zo weet Fouad Idabdelhay, dan moet hij die nu echt pakken. Zoals op die mooie najaarsavond in Velsen.