Bohui: "Als de tijd rijp is, zal mijn kans komen"

"Het gebeurde op de training, op het moment dat ik wil passen, wordt de bal terwijl ik draai met mijn knie geblokt. Foute boel dat voelde ik meteen." aldus Joshua Bohui. Zijn voorgevoel klopt, zijn kniebanden zijn deels gescheurd. Toch had het nog erger gekund, Bohui hoeft niet onder het mes. Toch was de revelidatie zwaar voor de jonge Engelsman: "Het begin van de revalidatie was zwaar. Ik heb veel documentaires bekeken. De meest recente is die van Dennis Bergkamp, hij sprak over jonge getalenteerde voetballers die het leven niet al te serieus nemen. Dat hielp mij om gefocust te blijven. Niet overhaasten, met kleine stapjes elke dag vooruitgaan."

Nu Bohui weer fit is voelt hij zich sterker dan ooit in zijn revelidatie heeft Bohui veel en gedisciplineerd gewerkt aan zijn lichaam met onder andere core stability trainingen: "Ik ben scherper, sneller en frisser. Ik voel mij sterker dan voor mijn blessure. Helemaal mentaal, dat is de sleutel tot alles. Als de geest in orde is, gaat het voetballen bijna vanzelf." Afgelopen week maakte Bohui bij Jong NAC zijn eerste minuten sinds zijn blessure en daar genoot hij van: Het voelde goed om mijn korte broek aan te doen, te dribbelen en voluit te sprinten. Ook al was het maar met de beloften, het voelde goed. Ik heb geprobeerd om niet te veel aan de knie te denken. Ik wil me vermaken en vrijuit spelen. 

Ondanks zijn blessure voelt Joshua Bohui zich thuis in het team en in Breda:"De steun van teamgenoten en familie zorgde ervoor dat alles net iets minder zwaar was. Wat ik als een groot voordeel ervaren heb, is dat iedereen hier Engels spreekt waardoor ik mij moeiteloos verstaanbaar kon maken. Dat gaf mij het gevoel dat ik nooit alleen was. Pittige dagen zitten er altijd tussen, maar ik weet waarom ik hier ben; ik wil een betere voetballer worden. Het is essentieel om mensen te hebben die om je geven en ervoor je zijn in moeilijke tijden." Heimwee heeft de rappe buitenspeler dan ook niet: "Heimwee naar Engeland heb ik nooit gehad. Ik woon in het centrum van Breda, vlak bij het station. Met Rösler en de broertjes Ilic ga ik veel om. Ik red me wel. Hoewel ik soms vergeet om ’s ochtends de ingevroren kip uit de diepvries te halen. Als ik dan terugkom van de training en het eten wil klaarmaken, denk ik: ‘Aahhh, de kip ligt nog in de vriezer.’ Verder gaat het prima. Mijn moeder heeft me wegwijs gemaakt in het huishouden en heeft me goed voorbereid op het alleen wonen in het buitenland. Ik ben inmiddels een onafhankelijke jongen en een goede kok, haha. Kip van de barbecue met macaroni en kaas is mijn favoriet.”

Bohui sloot af met een duidelijk statement omtrent zijn knieblessure: "De knie en ik hebben vanaf nu een verleden, dat zal ik altijd met me meedragen. Het gaat erom hoe sterk ik mentaal ben en of ik mijn knie vertrouw. Als ik dat doe, kan ik zelfverzekerd zijn. Door mijn revalidatie ben ik fysiek vele malen sterker dan voor mijn blessure. De knie vormt geen belemmering meer. Ik vertrouw mijn knie, absoluut. Niet voor 100, maar voor 150 procent. Als de tijd rijp is, zal mijn kans komen.”