BSR Interview: Moïse Adiléhou (deel 3/3)

We hadden het al over je vertrek na Boluspor, maar je ging er al snel weg. Hoe kwam je uiteindelijk bij NAC terecht?

Bij Boluspor kreeg ik een telefoontje van een zaakwaarnemer die mij vertelde dat NAC interesse had in mijn profiel. Ze hadden al vele wedstrijden van mij gezien en waren van mijn manier van spelen gecharmeerd. Ik heb toen mijn contract snel laten ontbinden bij Boluspor en ben meteen naar NAC vertrokken.  

Je overgang naar NAC kwam dan snel op gang, maar kende je NAC al of was de club compleet nieuw toen je aankwam?

De club was voor mij niet nieuw. Ik kende de club al uit haar tijd in de eredivisie omdat ze toen ook andere Franse spelers hadden zoals Thierry Ambrose. De eredivisie was niet per se een competitie die ik altijd heel trouw volgde, maar toch kende ik NAC daardoor al wel.

Bij je moment van aankomst was de coach van toen (Steijn) meteen complimenteus over jou. Dat moet toch een goede binnenkomer zijn?

Ja natuurlijk voelt dat lekker. Op het moment dat de interesse van NAC op gang kwam belde hij mij om mij te vertellen dat hij op mij rekende. Toch is het wel zo dat als je van land wisselt je ofwel meteen er staat en speelt, ofwel tijd nodig hebt om je aan te passen aan je nieuwe club en land. Voor mij was het helaas dat laatste, maar dat neemt niet weg dat de coach er voor mij altijd was. Hij sprak met me, en gaf me vaak ook vertrouwen in het begin. Ik kwam zelf natuurlijk uit een jaar waarin ik nauwelijks gespeeld had, dus voor mij was het ook zaak om mijn vertrouwen in een coach te hervinden en weer in vorm te geraken.

Toch speelde je aan het begin van het seizoen nog geen wedstrijden en werd je nauwelijks in het veld gebracht als wissel. Hoe heb je dan gepoogd om de mening van de coach te veranderen en jou meer te laten spelen? Was er een bepaalde manier waarop je dat hebt aangepakt?

Ik ben met hem in gesprek gegaan in januari en heb daar aangegeven dat ik zelf ook zag dat ik nog niet op mijn topniveau zat. Vervolgens gaf ik alleen wel aan dat ik mijn kerstvakantie volledig had opgeofferd aan mezelf verder optrainen en er nu voor mijn gevoel heel goed voorstond. Ik was weer in vorm en voelde me topfit, dus ik wilde dat hij nu een keuze ging maken omdat de winterse transferperiode eraan kwam. Hij gaf aan dat hij vond dat alles afhing van mijn maand januari en dat ik het daarom nu moest gaan laten zien. Vervolgens liet hij me in de rust invallen tegen Den Bosch en is vanaf daar de trein gaan lopen.

Je geeft zelf al aan dat je niet in vorm was en mede daardoor niet in de basis kwam tijdens je eerste maanden.

Als ik er op terugkijk is het heel simpel. Ik kon heel weinig meetrainen bij Boluspor en speelde zo goed als niks in een heel jaar. Vervolgens schuif ik pas wat later aan bij de spelersgroep van NAC en wint het team de eerste zes wedstrijden op rij. Dan heb je als verdediger geen poot om op te staan en moet je gewoon geduld hebben en je kansen afwachten. Ik moest ook nog goed integreren in de groep en dat heeft ook zijn tijd nodig. Daarna word ik dan basisspeler, maar krijg ik al heel snel corona. Na mijn corona-infectie kon ik precies twee keer meetrainen voordat ik er weer in werd gezet, maar verliezen we die wedstrijd met 6-0. Ten slotte duurde het ook nog bijna twee maanden voordat ik eindelijk een appartementje in de stad vond, dus dan helpen die zaken ook niet mee en duurt je proces gewoon veel langer.

Uiteindelijk speelde je 15 wedstrijden in de basis voor NAC en stond je er ook in tijdens de play-offs. Ben je dan uiteindelijk tevreden over je eerste seizoen als je er nu op terugkijkt?

Ik ben zeker tevreden, want al mijn basisplaatsen waren richting het einde van het seizoen. Dat wil dus zeggen dat ik een constant niveau haalde en eindelijk genoeg vorm vertoonde om continue te mogen starten. Als je vervolgens meer wedstrijden mag starten, dan ga je ook steeds lekkerder in je vel zitten en dat resulteerde uiteindelijk in mijn eerste doelpunt voor NAC tegen jong FC Utrecht.

En dan maak je ook nog een belangrijke in de play-offs tegen Volendam!

Ja daarin kwam alles samen voor mij. Het feit dat het mij gelukt was om beter in de groep te integreren, om het vertrouwen van de coach te krijgen en uiteindelijk in vorm te geraken, en dan ook nog een doelpunt te maken in de wedstrijden die ergens om draaien. Het maakte me trots om voor zo’n mooie club te mogen scoren, want ik wilde hier scoren om de fans trots op mij en op ons team te maken. Helaas mochten ze er bij mijn eerste goal niet bij zijn, maar ik was er desalniettemin enorm blij mee.

Je haalt mede door jouw doelpunt uiteindelijk de finale tegen NEC. Voelde je op die dag dat iedereen op hetzelfde niveau zat?

Ik voelde die dag dat er een bepaalde vastberadenheid in de ploeg zat. We waren allemaal geconcentreerd, en we wilden koste wat het kost alles geven voor de ploeg. Het was een mooie ervaring, waar ik blij was om deel van uit te mogen maken. Dat we die uiteindelijk niet hebben gewonnen is enorm balen en komt door kleine details, maar ik ben trots op mijn ploeg en hoe we ervoor gevochten hebben. Het is helaas waar het voetbal ook vaak op beslist was: de kleine details.

Als we terugkijken op dat seizoen was er ook een andere kant van jou die we bij vlagen te zien krijgen. We zagen je soms helemaal dribbelen tot aan de rand van de zestien van de tegenstanders. Is dat iets instinctiefs?

Dat is zeker iets instinctiefs, want op dat soort dingen bereid je je niet voor. Als ik op het veld sta en de ruimte zie dan ga ik er gewoon voor. Het is geen doel voor mij op zich om het hele veld over te dribbelen en ik wil er dan ook niet teveel woorden aan vuil maken. Het is een extra kwaliteit om die te hebben als verdediger, echter is mijn positie die van verdediger en moet ik daar mijn werk leveren.

Toch doet dat wel de harten van de NAC-supporter sneller kloppen. Het is inmiddels 15 jaar geleden, maar we hadden toen Mark Schenning die weleens mee in de aanval ging. De coaches van toen maakten daar soms ook gebruik van om hem dan in de laatste minuten in de spits te zetten. Heb je zelf tijdens je dribbels geen momenten gehad dat je dacht: Ik ga nu vol op goal schieten?

*lacht breed uit*, ja tuurlijk heb ik dat soort momenten weleens. Bijvoorbeeld tegen De Graafschap. Op een gegeven moment kom ik op, en schiet ik eigenlijk voluit. Helaas werd dat schot alleen geblokt. Ik wil op zo’n moment alleen vooral mijn bijdrage leveren aan het team. Dus als ik kan passen dan geef ik de bal liever af. Alleen als het moment het echt van mij vraagt ga ik naar voren en wil ik het nog weleens proberen om een keer op goal te schieten als ik dichtbij genoeg kan komen.

Ik kan wel zeggen dat menig fan ervan droomt dat jij een moment in de wedstrijd gaat hebben waarbij je vanaf Nick Olij in één keer naar voren dribbelt en met een woeste uithaal scoort.

Dit seizoen zal ik het een keer proberen, maar dan moet die kans er wel komen. Het zou mooi zijn als het lukt, alleen ben ik nog altijd een verdediger en hoop ik vooral daarin te excelleren.

Was het voor jou een zekerheid dat je bij NAC zou blijven dit seizoen?

Iedere speler droomt ervan om het hoogst haalbare te halen, dus dat geldt uiteraard ook voor mij. Uiteindelijk kwam er niks voorbij en richtte ik mij gewoon volledig op NAC. Ik wil met NAC de eredivisie halen en daar dan ook volledig weer voor gaan dit seizoen.

Dus als je met NAC dit seizoen promoveert dan teken je meteen bij?

Ik ben na dit seizoen transfervrij, maar als NAC tegen mij dan zegt: We willen dat je blijft Moïse, dan blijf ik natuurlijk maar wat graag! Bij NAC voelt het voor mij als een tweede familie en zit ik heel erg goed op mijn plek.

Als club staat NAC op dit moment in de verkoop en speelt er eigenlijk altijd wel wat. Krijg je daar nog iets van mee?

Natuurlijk zie ik ook dat er dingen gebeuren en dat de club in de verkoop staat, maar uiteindelijk geldt er maar één ding en dat is dat wij voor NAC spelen en er bij NAC nog steeds spelers onder contract staan. Ik zie dat soort dingen en hou ze wel met één oog in de gaten, maar uiteindelijk richt ik mijn blik op het voetbal en op mijn presteren.

Dit seizoen heb je bij NAC een nieuwe coach die zijn eerste stappen in het betaalde voetbal zet. Hoe bevalt het spelen en trainen onder Edwin de Graaf?

Het is een jonge coach die zijn keuzes moet maken tijdens een moeilijke periode voor de club. Ik vind dan ook dat we hem meer tijd moeten gunnen om goeie resultaten te kunnen behalen. Hij heeft ook zijn vertrouwen in mijn uitgesproken en ik voel me goed onder hem. Ik speel deze seizoenshelft al meer dan vorig jaar, en snap ook dat hij de keuze maakte om mij eruit te halen op het moment dat het minder liep. Als we geen goede resultaten boeken, dan gebeuren dat soort dingen. Ik ga dan niet protesteren, maar vraag hem wel waarom ik op dat moment niet speel. Hij maakt uiteindelijk keuzes voor het team en die heb ik te accepteren.

Je hebt natuurlijk in het NAC-team van dit seizoen veel jonge spelers die hun eerste seizoen als prof beleven. Wat zou jij hen als advies geven vanuit jouw tijd en debuut bij Slovan?

Je moet niks aan je voorbij laten gaan en nooit het touw laten vieren. Het is namelijk belangrijk dat je altijd harder werkt dan de anderen. Ten slotte moet je aan de coach laten zien dat je wilt spelen en minuten wilt krijgen. Op die manier kan de coach ook niet meer om jou heen. Ik wil hun echter ook mee geven dat het niet altijd makkelijk zal gaan. Er zullen momenten komen dat je een motivatiedip krijgt of uit vorm raakt. Het is alleen zaak dat je juist op zo’n moment je hoofd erbij houdt en focust op je arbeid en doorgaat met hard werken. Ook als je wel een paar wedstrijden in de basis staat moet je dat van jezelf verwachten. In de voetballerij gaat het namelijk hard, en als je ook maar één moment mentaal verslapt omdat je denkt dat je er al bent, dan kan het zo maar zijn dat je club het seizoen daarna een speler aankoopt die beter is dan jou en raak jij gewoon je plekje weer kwijt. Je moet daarom altijd hard blijven werken.

Hoe zie jij je volgende stappen na NAC dan voor je? Heb je nog een droomclub?

Voor nu staat mijn blik alleen maar op NAC. Ik bekijk dingen per seizoen en dit seizoen wil ik met NAC promoveren naar de eredivisie. Natuurlijk heb ik ook een droomclub en dat is FC Barcelona, maar dat behalen gaat vooral aan mij liggen. Uiteindelijk moet jij namelijk leveren en er nog meer arbeid in stoppen om er ook meer uit te kunnen halen. Ik ben tot nu toe in ieder geval trots op mijn carrière. Overal waar ik heen ging begon ik op de bank, maar knokte ik me daarna in de basis. Ik weet dat ik altijd hard moet werken en moet vechten voor mijn plekje en daardoor dwing ik het uiteindelijk zelf steeds af.