BSR interview: Rogier Molhoek - deel 1

Rogier laten we met de actualiteit beginnen. Dat is voor jou op dit moment de O-18, jullie spelen in een sterke competitie en zijn niet heel sterk van start gegaan, hoe kijk jij er op terug?

Ja, een moeizame start. We zitten in een aardig pittige competitie inderdaad. Dat is wel een bewuste keuze geweest, omdat we vorig jaar voor de winter kampioen zijn geworden. Wij spelen natuurlijk twee competities in een seizoen en die tweede competitie is vorig seizoen door corona niet afgemaakt. Nu spelen we dus alsnog op dat niveau, het enige verschil is dat er nu ook gebruik mag worden gemaakt van dispensatiespelers vanuit de O-19. Nu is het eigenlijk zo dat we best wel op onze tenen lopen. Fysiek zijn we vaak de minderen en we zijn in de zomer een aantal sterkhouders kwijtgeraakt. Het is dus echt aanpoten voor de jongens. Dat neemt voor mij niet weg dat het in een aantal wedstrijden echt beter had gemoeten. We hebben nu vijf wedstrijden gespeeld en er nog negen te gaan, we hebben dus nog genoeg kans om ons te handhaven. Dat zou voor ons al een prima prestatie zijn.

Een van de jongens die je bent kwijtgeraakt is Luc Marijnissen die dit jaar in de O-21 uitkomt, die mis je denk ik wel achterin? 

Ja klopt, hij doet het ook heel goed in de O-21, dus dat is mooi. Die missen we natuurlijk wel, maar dat is jeugdvoetbal: als het goed gaat, is het doorschuiven. Daarbij moet je niet vergeten dat we Tika de Jonge kwijt zijn geraakt, die is verkocht aan FC Groningen. Dat was de jongen met de meeste creativiteit en scorend vermogen. Die missen we denk nog het meeste, aangezien scoren in het voetbal toch vaak het lastigste is. Maar zoals ik net al aangaf, vind ik dat geen excuus voor alles. We zijn inderdaad spelers kwijtgeraakt, maar er zijn andere manieren om wedstrijden te winnen. In plaats van het pure talent moet je ook energie en emotie leveren en koste wat kost je verdedigende taken blijven uitvoeren en blijven volhouden! Dit had in sommige wedstrijden beter gekund en daar werken we nu hard aan.

Duidelijk, aan de andere kant moet het je een trots gevoel geven om een van je jongens dan te zien debuteren in het betaalde voetbal lijkt me? (Luc Marijnissen tegen Go Ahead) 

Ja tuurlijk! Dat is altijd mooi als je spelers ziet debuteren waar je mee gewerkt hebt. Dat zie ik ook bij FC den Bosch, veel jongens waar ik nog mee gewerkt heb zijn inmiddels gedebuteerd. Laat staan bij Luc, waar ik vorig jaar nog mee heb gewerkt. Natuurlijk waren er ook wat omstandigheden, veel blessures en zieken, maar hij staat er wel en hij deed het niet eens onaardig. Dus ik ben zeker trots op hem.

Je benoemde net al even de competitie waar je nu in zit. Je collega Michael Dingsdag geeft aan de competitie belangrijk te vinden, maar de focus nog altijd wel primair op de persoonlijke ontwikkeling van de spelers te houden. Kijk jij daar hetzelfde tegenaan?

Natuurlijk staat die ontwikkeling voorop. We moeten de jongens beter maken zodat ze kunnen worden doorgeschoven of verkocht. De focus ligt echter altijd op het opleiden richting het eerste elftal. Dat geeft buiten de plek op de ranglijst zeker voldoening. Maar we willen ook graag winnen, daar ben je tenslotte sportman voor.

Spelers beter maken, lijkt je tot nu toe ook aardig te lukken. Was dat ook iets waar je meteen aan dacht toen je stopte als prof? Een trainerscarrière?

Toen ik stopte met voetbal, was ik daar eigenlijk al een beetje mee bezig. In mijn laatste jaar bij Dordrecht wist ik ook echt wel dat dat mijn laatste jaar was, dus die zagen mij ook al als potentiële trainer. Ik was als selectiespeler namelijk ook al betrokken als trainer bij de beloften ploeg. Ik vind het wel enorm leuk ja, dat is wel de reden dat ik het nu nog steeds doe. Daarbij is het natuurlijk ook logisch dat je in het wereldje blijft na je actieve carrière. Er zijn zeker uitzonderingen met spelers die na het voetbal iets totaal anders gaan doen, maar zoveel ken ik er niet. Maar als je in het wereldje blijft, dan zijn er ook niet gek veel opties. Je kan zaakwaarnemer worden of je wordt trainer op welk niveau dan ook. Dan is het natuurlijk ook de vraag of je het leuk vindt, maar in mijn geval is dat zeker zo.

En je bent via je nog prille trainerscarrière weer vrij snel bij NAC terechtgekomen!

 Ja inderdaad. Ik ben wel echt een FC Dordrecht man, daar kwam ik als eerst als vijftienjarige. Mijn eerste stappen in het betaalde voetbal gezet daar en weer afgebouwd. Op een gegeven moment voelde ik mezelf daar wel een beetje vastlopen. Je bent natuurlijk een beginnend trainer en ik wilde ook een beetje om me heen kijken. Ik werd zonder diploma’s trainer van de beloften. Gerard de Nooijer zou me vervolgens gaan helpen daar, maar die was zelf ook bezig met coach van betaald voetbal en hij vertelde me eigenlijk je redt het zelf wel. Op zich een prima ervaring, maar ik wilde eigenlijk ook wel iemand naast me om bepaalde dingen van te leren. Daarom ben ik daar vertrokken, die keuze maakte ik wel vrij laat waardoor ik nog snel een nieuw onderkomen moest vinden voor mijn stage voor de cursus TC1. Erik van der Ven (nu hoofdtrainer bij FC den Bosch) had nog plek voor mij bij de toen nog Brabant United O-19, waar ik uiteindelijk ook hoofdtrainer ben geworden. Daarna werd ik benaderd door Tim Gilissen, met wie ik nog heb samengespeeld, om bij NAC te komen werken en dat leek mij een goed plan, haha. Inmiddels zit ik nu alweer in mijn vierde seizoen hier. 

Je vertelde dat je ook jezelf graag ontwikkelt en daar soms ook best hulp bij kan gebruiken. Dan ben je bij Eric Hellemons denk ik wel aan het juiste adres, hoe is de samenwerking met hem? 

Klopt zeker! Toen ik voor de eerste keer met Tim en Eric sprak kende ik Eric alleen van naam. Dus het was wel even wachten hoe de klik met hem zou zijn, dat is iets wat ik persoonlijk altijd heel belangrijk vindt. Eric kijkt nooit echt op mijn vingers en ik heb echt de vrijheid om mezelf te ontwikkelen. Aan de andere kant kan ik altijd bij hem terecht voor advies, dat is dus echt prima.

Je hebt jezelf vanaf de buitenkant gezien ook al aardig ontwikkelt. Je hebt zelfs al even mogen ruiken aan het seniorenvoetbal (als trainer) onder Hyballa en Weijs, hoe was die ervaring?

Was een mooie ervaring. Toen Gerard de Nooijer het overnam bij FC Dordrecht was ik daar ook een tijdje assistent, dus het was niet de allereerste keer. Neemt niet weg dat het bij NAC nog net allemaal een stapje groter is. Willem Weijs belde me toen ik op vakantie was met het bericht dat hij voor de groep zou komen te staan en mij als assistent mee wilde nemen. Ik zei meteen: tuurlijk, gaan we doen met elkaar. Maar ook daarna waren de paar weken met Peter (Hyballa) enorm leerzaam. Toch blijft het voor mij het leukste om een eigen team te leiden. Vandaar dat ik de keuze heb gemaakt, om zelf terug te gaan.

Kort daarna vertrok Willem, vond je dat jammer?

 Zeker weten, ik had een goede band met Willem. Maar toch, de voetballerij blijft een enorm aparte bedrijfstak om het zo maar te zeggen. Toen ik samen met Willem bezig was bij 1, had ik nooit verwacht dat hij aan het eind van het seizoen thuis zou zitten. Zoals ik al zei blijft dat wel voetbal, al is het onverwachts, heb je het wel te accepteren.

 Om dit onderwerp af te sluiten, bij NAC zie je tegenwoordig dat trainers vaak worden doorgeschoven met de ploeg. Jij zelf bent een voorbeeld, maar ook Michael Dingsdag die is doorgeschoven naar de O-21. Is dat voor jou ook het plan, de komende jaren met deze groep jongens je ding te blijven doen?

Ik ben eigenlijk wel van mening dat je niet te lang bij hetzelfde team moet blijven hangen. Ik denk namelijk dat het met name voor de jeugd heel goed is om met verschillende trainers te werken. Bij Ajax in de jeugd wisselen ze elke zes weken van trainer, dat is voor mij wel weer veel te kort. In principe vind ik twee jaar met dezelfde groep voldoende. Nu ga ik met een aantal jongens wel het derde jaar in, maar vorig jaar hebben we maar een half seizoen gedraaid en ook dit seizoen is alweer onderbroken, waardoor ik niet het gevoel heb dat ik al drie jaar met die jongens werk. Maar ook voor mij als trainer vind ik het belangrijk om met nieuwe mensen te werken en daar afwisseling in te hebben.

Aankomende week komt deel 2 van het interview met Rogier online. Hierin blikken we met hem terug op een van de mooiste seizoenen uit zijn loopbaan en uit de NAC-historie. Het seizoen 2007/2008 waarin Molhoek met NAC als derde eindigde in de Eredivisie.