Column: Het stadion is nog nooit zo stil geweest
Vanavond ontvangt NAC in eigen huis Jong Ajax. Een bijzondere wedstrijd, omdat er geen publiek welkom is. Voor Praatpapegaai heeft de wedstrijd nog een andere lading. Hij schreef onderstaande column. Zoals altijd geldt dat de mening van de schrijver niet de mening van B-Side Rats hoeft te zijn.
Elke voetbalverslaafde moet zich hier toch enigszins in herkennen. Die eerste wedstrijd dat je aanwezig bent in een voetbalstadion. De massa aan mensen om je heen, het rumoer, de lichte zenuwen tot het moment dat het clublied aangezwengeld wordt door de platenspeler van dienst en die zenuwachtige massa luidkeels met duizenden tegelijk een simpele, ietwat chauvinistische tekst mee begint te brullen. Een indruk die je als nieuwkomer nooit meer zult vergeten, en dat is nog voordat je ooit een bal in datzelfde stadion hebt zien rollen. Er is zelden een kind geweest dat niet verkocht was na dit moment.
Er is altijd een aanstichter. Een enkeling heeft zelf gezegd ‘ik wil graag eens kijken in die bak met beton’. De meesten zijn aan de hand van een dierbare mee naar binnen genomen om in een veilige omgeving zich voor het eerst in die hysterische massa te mengen. Iemand waarvan de passie voor het voetballen al lang is aangewakkerd en die jou die beleving niet wilt onthouden. Diegene die je waarschijnlijk al jaren hebt bestudeerd, terwijl hij of zij steevast op zondag om 19:00 stipt een uur lang aan de buis gekluisterd zat om te kijken wat de concurrentie had gedaan, nog eenmaal de overwinning terug wilde zien of de blamage van dat weekend nog eenmaal met lede ogen moest aanzien.
In je jonge jaren word je het meest beïnvloed. In mijn jonge jaren was bij de zoete inval op zondag bij mijn grootouders om 19:00 de televisie steevast gekaapt. Mijn vader en ooms wilden op dat tijdstip altijd zien wat NAC, Ajax en de andere clubs hadden gedaan. Een ritueel dat je nooit anders hebt gezien en dan ook direct als normaal beschouwt. Het eerste moment dat je dat wat je op de grote beroemde televisie hebt gezien live mag bijwonen, is voor een kleine jongen het meest bijzondere wat er is. Onderweg naar het stadion bonst je hart in je keel en als je al dacht niet zenuwachtiger te kunnen worden, is dit gevoel nog tweemaal sterker als je in de verte voor het eerst het stadion kan zien.
Dat moment, dat in mijn geheugen staat gegrift, is de eerste keer dat ik mee mocht naar het grote Ajax. Piepjong aan de hand van mijn ome Eric. Hier de aanstichter van mijn voetbalgekte. De kenner van de Teletekst-pagina’s van alle voetbalcompetities in de wereld. In de metro vanaf Amsterdam Amstel naar het stadion. Een propvolle cabine die zich naar een stadion aan het bewegen was. Vanaf de metro naar het stadion leek het wel een uur te duren, zo onder de indruk was ik toen al. 55.000 man in een stadion gepropt en het voetbal wat ik alleen van de televisie kende recht voor mijn neus. Die eerste kennismaking vergeet je nooit meer. Een lang huwelijk werd het niet, want toen mijn ouders mij voor het eerst meenamen naar het Fujifilm-stadion in Breda werd ik hopeloos verliefd op de club NAC.
Het vlammetje was ontbrand en is ook nooit meer gedoofd. Vanaf dat moment is voetbal ook voor mij de meest belangrijke bijzaak van het leven geworden. En dat is vooral dankzij mijn aanstichter geweest. De fakkel wordt voornamelijk doorgegeven in plaats van zelf gevonden. En die fakkel heb ik met beide handen aangepakt. Alleen wij voetballiefhebbers kunnen deze passie op die manier overdragen aan de volgende generatie, die onze clubs zo lief heeft. Mijn fakkeldrager houdt van al het voetbal en heeft me al het voetbal leren waarderen. Als leraar rechten heeft hij me ook de les meegegeven om in plaats van andere clubs te haten deze gewoon te respecteren. Net als de uitslag op het veld. Doodziek zijn na een nederlaag, maar aan het einde van het seizoen was de stand meestal toch wel een hele eerlijke verdeling van de punten. Deze wijze man is NAC-supporter en Ajax-supporter tegelijk, dus dat is een goed compromis om het spelletje als zodanig te kunnen interpreteren.
Uiteraard is degene die je voor het eerst meeneemt naar een voetbalwedstrijd iemand waar je een band voor het leven mee hebt. Daar zal ik niet de enige in zijn. Door die eerste wedstrijd zijn we nooit meer uitgepraat geraakt over voetbal en is er nooit meer een stilte geweest in een enkel gesprek, want hoe kan je nu ooit uitgepraat raken over NAC? De club die dagelijks bijna meer nieuws oplevert dan een gemiddeld oorlogsgebied. Afgelopen zomer hebben we samen in Duitsland nog geanalyseerd dat onder Hyballa dit NAC toch echt wel mee zou gaan doen voor de titel. Een paar maanden later is daar weer gespreksvoer voor maanden bij gekomen. Dat is NAC.
We hebben al sinds de eeuwigheid de traditie opgebouwd om de wedstrijd NAC tegen Ajax en andersom samen te kijken in het stadion. Een traditie die er ook voor heeft gezorgd dat ik het doelpunt van Zlatan live heb gezien vlak achter het doel. Een doelpunt dat ik tot in den treure terug moet zien. Maar ook overwinningen van NAC in de Arena, waar hij trots liet weten dat hij om zijn leerlingen te zieken les had gegeven in een NAC shirt. Voetbalhumor waar ik erg om moest lachen. De laatste wedstrijd samen was NAC – Ajax eind november in het altijd gezellige Rat Verlegh stadion. We verloren, volledig terecht. Maar het was een avondje NAC met slecht voetbal en bier. Zoals het hoort.
Vanavond staat de wedstrijd tegen Jong Ajax op het programma. Een wedstrijd waarbij ik onze traditie graag voort had willen zetten met de volgende wedstrijd tussen NAC en Ajax waar we samen bij zouden zijn. Maar vanavond is het stadion leeg. Nog nooit is het stadion supporterloos geweest zonder een straf voor de supporters. Door de Covid-maatregelen zal er voor het eerst in de historie niet een nieuwe NAC-supporter verliefd worden op het stadion en het publiek. Met knikkende knietjes de trappen oplopen en met het hart in de keel aan de hand van zijn of haar fakkeldrager het stoeltje aangewezen krijgen waar de eeuwige liefde voor NAC begint. De wereld zal nog niet vergaan, zolang de liefde blijft bestaan. Zolang we er stil bij blijven staan dat die liefde ontstaat door het doorgeven van.
Het is goed dat we het doen, want hiermee beschermen we ook de fakkeldragers die nog een leven lang nieuwe supporters moeten aansteken met het voetbalvirus. De nieuwe dragers van de club in de toekomst. De mijne was nog nooit zo trots dat ik zoveel van het spelletje ben gaan houden en daarnaast bij B-Side Rats me ook nog eens ben gaan inzetten voor de club. Daarmee is hij mijn grootste fan vanaf dag één. Na elk artikel dat ik plaats krijg ik keurig een mailtje of appje met de taalfoutjes die ik heb gemaakt en na elk interview een mooie reactie. Het stukje dat ik ooit schreef na de overwinning in de Kuip voor mijn overleden oom die Feyenoord-supporter was vond je het mooist. Het is fijn om een fan door dik en dun te hebben op een website waar de reacties de levensader zijn van het platform.
Vanavond dus geen NAC – Ajax samen omdat we voorzichtig moeten zijn met het virus en niemand in gevaar moeten willen brengen. Het virus wat jij met je suikerziekte en niet gehele fitheid van de laatste jaren ontzettend uit je buurt probeerde te houden. Met een hele hoop pech is dit virus toch in de buurt gekomen en heb jij, mijn grootste fan en volger op dit platform, deze wedstrijd in blessuretijd verloren. Net toen het leek dat je na weken deze wedstrijd leek te gaan winnen sneed Lucas Moura ook door jouw verdediging en zit er geen finale meer aan jouw verhaal. Maar net als met Ajax in dat jaar, ben je volgens het publiek de man van het toernooi geworden.
De laatste weken heb je met iedereen alleen over het ziek zijn gehad, met mij alleen over voetbal. Jouw laatste bericht was na NAC – Jong PSV: “Weer close. Wel verdiend? Die Dogan is het niet, hè?”
Mijn laatste bericht voordat je onder zeil bent gebracht was gelukkig de eerste keer dat ik hardop tegen je vertelde hoeveel je voor me betekende. Dat wist je wel, maar ik zou er spijt van hebben gehad als ik het nooit hardop had benoemd. Er is vanavond niet één minuut stilte in het stadion, maar zijn het er negentig. Het stadion is nog nooit zo stil geweest. En ergens vind ik dat precies goed getimed. De tijd dat het gaat spoken en kolken in het Rat Verlegh stadion komt sowieso weer terug. Vanavond geef ik denkbeeldig invulling aan alle stoelen, deze zullen bezet zijn door iedereen die iemand met het voetbalvirus heeft aangestoken en er nu niet meer is. Dan speelt NAC vanavond in een meer dan uitverkocht huis. Laten we vooral niet meer fakkeldragers onnodig verliezen. Bij alle volgende NAC – Ajax wedstrijden zal ik de stoel naast me leeg laten. Want ondanks dat die wedstrijd waarschijnlijk stijf uitverkocht zal zijn, zal er die wedstrijd voor mij altijd net één plekje te leeg zijn.
Plaats reactie
Mijn eerste wedstrijd was Twente thuis, toen de lichten uitvielen, alle aanstekers aangingen en daarna nog ME op het veld. Wedstrijd wel gestaakt uiteindelijk. Toen was ik wel verkocht
Hele mooie column. sterkte
Als ik me niet vergis: was mijn eerste wedstrijd NAC - W2 waarbij een supporter op de G van de trap viel(?) en z'n nek brak
Mijn eerste wedstrijd was ook een NAC-Ajax. 0-5 tegen het Ajax van van Gaal, aan de Beatrixstraat. Ongeveer een jaar voordat Ajax de Champions League won. Alhoewel Ajax makkelijk won, was ik direct verliefd op NAC. De B-side, aan de lange zijde, hoorde ik zingen bij een grote achterstand. Dat maakte op mij direct een grote indruk. Ajax was misschien wel zoals het mooiste meisje van de klas maar op NAC werd ik verliefd als op de liefde van mijn leven.
Ik vind het een vreselijke situatie
Sowieso al tegen zo'n beloftenteam (die gewend zijn zonder publiek) en nog veel erger dat vreselijke lege stadion.
Naar mijn mening absoluut niet nodig!
Dan kan ik het ook nog niet zien want het is op Fox3.
Meest deprimerende voetbal avond ooit.
Mijn eerste wedstrijd was NAC-feyenoord in 1979 waarbij de grensrechter Matena een glazen asbak tegen zijn hoofd kreeg. De wedstrijd werd gestaakt.
De chaos die toen uitbrak was ongekend, en als jonge puber zocht ik dekking achter een brede Bredase spierbundel voor de aanstromende rotterdammers die de spionkop probeerde te veroveren.
De brede knoest plantte de punt van een paraplu (die mocht toen gewoon mee naar binnen terwijl het niets eens regende) op het voorhoofd van een havenslaaf.
Toen was ik verkocht.
In 1980 mocht ik van de tekenleraar van de Nassau (Wuisman), de les uit om het restant van de gestaakte wedstrijd te kijken
(ook zonder publiek kijken)
Je kon net 1/8 van het veld zien op de bagagedrager door de gaas van het hek op de Beatrixstraat. Vreijsen scoorde de 3-2, waardoor NAC won
Daarna racen naar school om de stand door te geven, wat was die Wuisman blij dat hij als eerste de stand wist. Wat glunderde die man
Hugodver, ik word oud ...
Prachtig stuk...
Vorig jaar mijn fakkeldrager verloren in de vorm van m'n vader. Laatste wedstrijd was VVV thuis 1-1. Jarenlang seizoenkaart gehad en samen met m'n broertje elke wedstrijd anderhalf uur op en neer naar het Rat Verlegh. Onderweg niets anders dan voorspellingen en verwachtingen, naderhand langs de lijn aan en ongeacht het resultaat optimistische verwachtingen scheppen. Vorig jaar voor het eerst geen seizoenkaart, het deed nog te veel pijn. Hopelijk kunnen we volgend seizoen met z'n tweeen nieuwe herinneringen maken in een kolkend stadion.
Sterkte PPG!
Mijn eerste keer in een stadion was PSV-Fortuna in de beginjaren van Romario die beide doelpunten voor rekening nam. Had mijn oom geregeld. Mijn oom die 10 jaar geleden veel te vroeg heengeen vanwege een hersentumor..
Een jaar of 2 later kwam ik voor het eerst bij NAC. Met 7 man opgevouwen in een oude Lada richting de Beatrixstraat. Voor 3 gulden 50 een kaartje voor de Beatrixtribune en in de rust naar de B-Side want daar werd toch niet gecontroleerd.. Dat is komend seizoen 30 jaar geleden en de rest is geschiedenis...
Mooie column, gevoelig. Dank voor het delen.
Mooie column, sterkte!
Mijn eerste wedstrijd was in 1995 op de Ei tribune tegen het PSV van Ronaldo. Sindsdien verkocht!
Kippenvel. Sterkte met dit verlies.
Erg mooi, sterkte!
Zo waar, zo raak, zo mooi. Prachtig Sven👌Dank!
Mooie column. Mijn eerste wedstrijd was NAC-VVV, morgen exact 28 jaar geleden. Ei-tribune, stromende regen en 2-1 verlies door twee kutgoaltjes van Maurice Graef. Het voetbal was niet om over naar huis te schrijven, maar dat maakte niet uit. Ik was vooral onder de indruk van wat er schuin aan de overkant op de B-side gebeurde. In mijn beleving was het volle bak ambiance. Maar als ik de gegevens van de wedstrijd er nu op na sla waren er slechts 4.000 betalende toeschouwers. Wat me ook bij is gebleven is het voortdurende typisch Bredase geklaag om me heen en twee zatte mannen die continu Olaf Schaap aanmoedigden.
Afgelopen zaterdag heb ik de fakkel mogen doorgeven. Voor ongeveer evenveel betalende toeschouwers in dezelfde weersomstandigheden eindigde het wederom in 2 tegen 1. Voor NAC dit keer. Het voetbal was niet om aan te zien maar dat maakte niet uit. Conclusie: NAC gaat nooit verloren en sommige dingen veranderen nooit.
Jezus wat mooi geschreven! Kippenvel over mn lijf.
Weet niet of het toegestaan is dit linkje te posten, anders verwijder het maar.
Een tip voor de mensen om de wedstrijd (als het goed is) vanavond te kunnen kijken via stream: s365.live
Vaak goede kwaliteit streams rechtstreeks van FOX
Eerste wedstrijd, thuis Heerenveen. B-side letterlijk in de brand. Na 9 seconde achter, Romeo Wouden. 5-1 winst. Mooier kun je niet verliefd worden
Mooie column. Uit het hart geschreven.
Nog steeds wordt er door mensen lacherig gedaan over Corona, of gezegd dat het allemaal flauwekul is.
Maar veel anderen hebben al van dichtbij meegemaakt wat voor ellende het oplevert.
En ja, vaak raakt het mensen met een slechte gezondheid het hardste. Maar dit zijn ook mensen van vlees en bloed, en die worden net zo goed gemist. Veel sterkte.
Hele mooie column en zo herkenbaar!
Vele jaren vanuit Zeeuws Vlaanderen op en neer gekacheld! Tot ik ging studeren en het samen lopen richting het stadion werd.
Die stoel is ook leeg, maar hopelijk mag ik die fakkel ook doorgeven!
Mijn eerste was tegen Vlissingen op 22 december 1990.
Troosteloze pot in hondeweer die eindigde in 2-2 als ik het goed heb.
Sindsdien wel verkocht......
Mooie column. Veel sterkte Papegaai!
Okay dan, die zag ik even niet aankomen.
Wat herkenbaar en mooi neergeschreven.
Ik mis mijn fakkeldrager nog elke dag.
Sterkte!!
Mooie column!
Mijn eerste wedstijdje was NAC- Roda Jc in 2004. Uitslag 4-0, 3x Ali Ali Boussaboun en 1x Anthony. Met Davy Schollen op goal puur goud. Samen met de f en e-pupillen van Jeka helemaal losgegaan
Heel mooi geschreven!
gecondoleerd
Ik heb van dit column een brok in mn keel gekregen, schitterend mooi geschreven! Heel veel sterkte met dit verlies.
Prachtig geschreven, komt kei hard binnen.
Sterkte!
Veel sterkte. Knap hoe je dit hebt weten te verwoorden in een prima column, inderdaad recht vanuit het hart. Respect daarvoor.
Deze tijden zijn zwaar kut, voor niemand uitgezonderd denk ik. Alleen daarom al wil ik mijn oprechte waardering uitspreken voor iedereen die zijn steentje bijdraagt aan deze website. Voor met mij velen een welkome positieve afleiding en uitlaatklep tussen alle ellende door denk ik. Keep up the good work!
Mooi man! Sterkte....
Dit overstijgt welke voetbal emotie dan ook. Herkenbaar voor velen, ook in Kruikenstad
Mooie column ! Sterkte !
Mijn eerste wedstrijd was ergens rond 1979, Beatrixstraat thuis tegen Volendam. 2 Joegoslaven (toen nog) in de basis, Budisic en Mahorovic.
Bij Volendam voetbalde tv presentator Frank Kramer (die met die krullen).
Uitslag weet ik niet eens meer, we zullen wel gewonnen hebben, maar ik heb als "klein menneke" alleen maar mijn ogen uitgekeken naar al dat publiek. #verkocht ;-)
Prachtig stukje
Maar is kai de rooy al speelgerechtigd voor vanavond
Geen woorden voor, sterkte!
Wat een indrukwekkend verhaal.
En over de eerste NAC ervaring is geen woord gelogen. Mijn eerste wedstrijd was in 1990. Vak A. NAC-Heerenveen 0-2 ( als ik me niet vergis ).
Wat maakte de B-Side een indruk op me vanuit vak A.
Zal nooit verloren gaan!
Mooie column. Kippenvel. Bewaar de mooie herinneringen in je geel-zwart hart, PPG.
Sterkte met dit vreselijke verlies!
Drie punten voor de onzen en dan mag het grote Ajax ,VH weekend Winnen voor hem.
mooie column, gecondoleerd.
Mijn eerste: NAC-Vitesse 0-1 op 4 maart 1989.
NACMAN
Denk het nie
Verder is Heerenveen in gesprek met twee niet nader genoemde keepers.
Het zal toch niet he !!!
Dit gaat ons punten kosten. Wij zijn een club die echt over een 12e maan beschikt. Veel clubshebben dat niet.
Johnny- die wedstrijd werd 5-1.
Laat gewoon weer publiek toe.
Mensen gaan vanavond in groepjes thuis zitten kijken in kleine ruimte.
Het is veel veiliger in buitenlucht in stadions.
HUP NAC
Mooie column ! Complimenten en sterkte ! Eerste wedstrijd scheppioni was ergens in 1979 thuis Grunn 4-2 met o.a. Bertus, Adje, Ton en Martien V in de gelederen ! Drie punten vanavond voor ons aller NAC !💛🖤
Mijn eerste wedstrijd was NAC -Haarlem, zal of 1976 of 1977 zijn geweest, zelf kaartjes gehaald bij de sigarenboer in de Piet Avontuurstraat. Samen met mijn fakkeldragers Opa en mijn Oom, beide er ook helaas niet meer.
Mooie column, dank daarvoor.
Een zeer mooie column.
Mijn eerste NAC wedstrijd was de legendarische mistwedstrijd tegen De Graafschap aan de Beatrixstraat. Vakantieman gezellig he!!
Mooi uit het hart geschreven verhaal waar ik me in herken. Mijn vader die me mee naar NAC nam, maar niet naar de Europacup wedstrijd in Eindhoven omdat NAC nog geen licht had. Wat was ik teleurgesteld en boos. En aan de neefjes die ik meenam naar Feijenoord-NAC en RKC-NAC. Vanwege deze column zal ik tijdens deze wedstrijd denken aan alle NAC supporters die ik ken die inmiddels zijn overleden en waar velen onder ons hun binding met deze mooie club te danken hebben.
Mijn eerste wedstrijd was de openingswedstrijd van het Fujifilm stadion. Tegen een Braziliaanse club was het, uitslag weet ik echt niet meer. Als destijds 5 jarig jongetje begreep ik er uiteraard de ballen van, waarom speelden ze na rust ineens de andere kant op en waarom mochten al die grote mensen op de B-Side allemaal lelijke woorden roepen? Indruk maken deed het in ieder geval zeker.
Afgelopen zomer op het NAC terras nog mooie herinneringen opgehaald met de oude heer aka de fakkeldrager. Hij bezoekt al een jaartje of tien geen wedstrijden meer, onder andere omdat ik een vaste NAC vriendengroep heb, maar zou er stiekem best veel voor over hebben om hem weer mee dat stadion in te krijgen. Dat zijn machtige dingen.
Schitterende column. Met veel gevoel geschreven. Veel sterkte met het verlies van de fakkeldrager.
Ik hoop dat we allemaal beseffen waarom we niet naar het stadion mogen vandaag. Het is niet alleen om zelf dat virus op te lopen, maar als je het eenmaal hebt, ook al merk je er niets van, dat dan je dierbaren het niet oplopen. Ik zou het verschrikkelijk vinden als vrienden en familieleden door mijn toedoen aan zo'n ziekte overlijden.
Enfin, die wedstrijd tegen Volendam met Frank Kramer kan ik me nog goed herinneren. Was de laatste thuiswedstrijd van het seizoen. Frank was de enige speler die drie paar schoenen mee nam op het veld om ze een voor een uit te proberen. Ik denk dat hij gewoon geen zin had om andere noppen onder zijn favoriete paar te schroeven.
Mijn eerste wedstrijd was tegen Adoow. 2-0 gewonnen. Ik weet niet meer wanneer. Eind jaren 70... Oei, ik word ook oud.
hugodver, wat mooi geschreven!
Sterkte kerel!
Mijn 1e wedstrijd was ook die gestaakte wedstrijd met asbak. Mijn pa liet me kiezen. De ene week gingen we naar de stillums de week erop die befaamde tegen f’noord. Ik koos uiteraard meteen voor NAC, mij pa blij want die ging al jaren naar NAC. Samen met pa, ma, broer en 2 zussen gingen we in de jaren daarna elke thuiswedstrijd. Allemaal met seizoenkaart. Mij pa gaat nog steeds even als 1 van mijn zussen, mijn moeder gaat niet meer. Kan niet meer tegen de spanning van een wedstrijd bij NAC. 1 zus gaat nog wel eens als het uitkomt. Mijn broer is letterlijk tot aan zijn dood naar het stadion gegaan. Zijn laatste wedstrijd hebben we hem bijna naar boven moeten dragen, maar hij moest en zou op zijn plekkie zitten. Heeft NAC in zijn laatste wedstrijd zien winnen. Vandaar dat bovenstaande column mij ook zo aangrijpt. Kippenvel 😢
Mooi - gecondoleerd
Mijn eerste was 10 februari 1990, Helmond Sport thuis. 3-0. Aan de hand van pa, die nu gelukkig ook nog steeds kan gaan.
En in kleine vorm inmiddels zelf ook fakkeldrager geworden voor mijn oudste. NAC-Roda. De laatste keer dat we nog normaal naar het stadion mochten. Zijn tweede wedstrijd zal nog wel even duren...
Een column recht uit het hart. Wat n mooi geschreven eerbetoon aan jullie vriendschap! Heel veel sterkte.
Het jongste broertje van de fakkeldrager wil wel één keer op het stoeltje naast je zitten.
Vergeet het nooit meer, ik was 9 jaar en had mn eerste seizoenskaart van de bea. Korte zijde rechts van het doel. Tegen het hek gedrukt. De geur van pis, bier, siggaretterook. Fotograven die onder gezeken werden. Peter remie, lokhof, v hooydonk, noem maar op. Altijd op de fiets vanuit dorst. De spanning werd met de minuut meer namate ik bij het stadion kwam.
Na afloop een friet met een frikandel. Ff met mn pa op pad. Nu nog steeds gelukkig.
Ik mis het en voel me iedere keer kut als ik niet mag gaan. Het Nac dna zit diep en helpt me te ontspannen en soms maakt t me gek.
Het mooiste vind ik de supporters, wie je ook bent en waar je ook vandaan komt. Tijdens de pot ben je 1. Dat gevoel als de bside en g los gaan en de rest van het stadion aanwakkeren is geweldig. Dit is mijn verslaving heren. Nac Breda!!
Mooie collum. Hopelijk tot snel weer!!
Mooi verwoord en idd dank aan al die vaders, ooms, opa's en neven die het vuur aanwakkerde.
Die eerste keer met m'n vader aan de Beatrix heeft clubliefde en geel/zwart bloed voor het leven gebracht!
Topper! Prachtig verwoord! De tranen blijven lopen. Terug in de tijd. Ik was hier namelijk ook altijd bij!
Echt een prachtig stuk! 😢
Mooi verwoord neef, heel veel sterkte met het plotselinge verlies van Eric. Wees er maar trots op dat je de fakkeldrager van jouw jongere neef bent. Misschien niet fysiek, maar jouw enthousiasme over jouw cluppie zorgde er voor dat zijn enige verjaardagswens, lang geleden, een seizoenskaart voor de B-side van NAC was. Om ook dat kippenvel gevoel te ervaren van een avondje NAC als er vanaf de tribunes aangemoedigd wordt.
Prachtig verhaal. Fantastisch eerbetoon aan Eric.
Groet,
Nol
Klasgenoot Eric 1964; en toen en nu nog NAC supporter: voor het leven!
Fantastisch eerbetoon aan je oom, mijn oudste broer!
Heel erg bedankt, lieve praatpapegaai!
Vandaag kreeg ik een overlijdensbericht van mijn oude vriend Eric. Ik had hem 35 jaar niet meer gezien en schrok er erg van . Na wat google-werk vond ik uit dat de oom die jij beschreef mijn oude vriend was. Jouw column raakte mij zeer. Ik wens jou heel veel sterkte.
Lieve Sven,
Ik had je al geappt dat je een prachtig artikel hebt geschreven, nadat ik het in alle drukte van deze week globaal had gelezen. Ik heb het net in alle rust nog eens kritisch doorgenomen en ben tot de volgende conclusie gekomen: Schrijf je in bij de school voor journalistiek in Utrecht! Je mag daar de vierjarige opleiding in één jaar doen, omdat je al jaren als semi-professioneel journalist verslag doet van de -helaas meestal teleurstellende- resultaten van NAC. Ik weet dat je een nogal onrustig brein hebt en niet echt het prototype van een serieuze student bent, maar je zult cum laude slagen, hou daar rekening mee. Die huidige baan van jou lijkt me super saai, journalistiek is toch véél leuker? Bij een beetje gerenomeerd dagblad verdien je daar zelfs méér mee, vraag dat maar aan Jan Mulder. Bovendien in écht geld in plaats van cryptomunten. Met en meestal ook bij Eric heb ik zeker 50% van alle belangrijke wedstrijden op tv gezien samen, meestal ook samen met nog ongeveer twintig bevriende supporters. Ik vroeg mij af hoe Eric toch al die namen van spelers, de clubgegevens, de uitslagen van de Europacup en die van Oranje van de -pakweg- laatste 50 jaar kon onthouden. Ik moet al nadenken om spontaan één of twee namen van NAC-spelers op te noemen, maar dat zal niemand mij euvel duiden. Dat ik van alle Ajax-spelers -die Godenzonen- er ook maar spontaan vier of vijf kan oproepen vond Eric onbegrijpelijk. Kan jij me misschien dat trucje van Eric leren? Dan mag je met deze lange oom uit Ansterdam naar de eerstvolgende Ajax-Nac; ik neem dan wel een boek mee. Helemaal naar Breda komen voor een “gezellig avondje NAC” gaat me iets te ver. Dan ga ik liever een biertje drinken en wat eten in Prinsenbeek bij je ouders. Maar als jij die studie journalistiek met goed gevolg afsluit, dan zal ik een keer over mijn hart strijken. Overigens moet je dan wel nét als Eric alles weten over schaatsen, wielrennen, hockey, basketbal enzovoort. Zelfs darten keek Eric, kan je dat nou begrijpen? Maar goed Sven, om kort te gaan, toen ik jouw artikel las vielen er zomaar een paar tranen op het beeldscherm van mijn iPad en dat kwam niet alleen door het lachen....bedankt man!
Die lange oom van je.
ps óók een beetje een onrustig type en niet zo’n studiebol. Maar wel cum laude geslaagd, zij het pas na ruim zes jaar aanklooien en bier zuipen. En nog iets: nou moet jij die taal- en stijlfouten van mij maar verbeteren.
Tja, ik geef niet veel om voetbal. Ik heb er nooit zoveel over nagedacht, maar na het lezen van je column, vind ik het toch ontzettend jammer dat ik niet ook door een fakkeldrager ben meegenomen om in mij dat intense voetbalvuur aan te steken. Ik leerde je oom zo’n 30 jaar geleden kennen en alhoewel we menig biertje samen hebben gedronken was dat nooit op de zondagavond. Door mijn tranen heen ben ik eigenlijk best wel een beetje jaloers op jullie familie van fakkeldragers en niet-fakkeldragers. Jullie zijn close en supporten elkaar in blije en droevige tijden en ik vind dat je er ontzettend trots op mag zijn deel uit te mogen maken van een zo geweldig fijne kring. Sterkte allemaal.
Mooie proza Sven. Ik wil graag ook nog een gemeenschappelijke herinnering delen die ons allebei nog op het netvlies staat. Ik ben een aantal jaren geleden op uitnodiging van jou, je vader en neef Eric uitgenodigd om de bekerwedstrijd NAC-Ajax bij te wonen. Met veel Amsterdamse bravoure betrad ik jullie tribune. Met een aantal vette Amsterdamse oneliners zette ik jullie voor en ook in het begin van de wedstrijd weg. Ik had er zin aan. Echter, na een minuut of 20 had NAC al tweemaal gescoord. Ai, dat was pijnlijk, dit zou voor mij wel eens een hele lange avond kunnen worden. Ik had toen al tweemaal Sven in mijn nek die al crowdsurfend vanaf een paar rijen hoger mij al juichend duidelijk kwam maken dat NAC toch echt had gescoord tegen mijn grote favoriet Ajax. Om de tijd te doden ben ik beneden maar bier gaan halen en dat was godbetere ook nog Bavariabier dat bij ons in Amsterdam nou niet bepaald bekend staat als een lekker pilsje. Daar kwam nog bij dat ik voor dat bier ook nog moest betalen. Wat een verschrikkelijke avond. Ajax verloor kansloos met 4-1 of zoiets.En na de wedstrijd moest er ook nog zo nodig worden nabeschouwd. De gifbeker moest helemaal leeg. Gedesillusioneerd reed ik die nacht terug naar huis en besefte me dat ik niet eens bedankt had voor het kaartje.
Hele mooie column. sterkte