Waar NAC O21 hem nodig heeft, speelt Cherrion Valerius: ‘Doe er alles aan om daar mijn beste wedstrijd te spelen’

Tussen de plensbuien door speelde NAC O21 zaterdag tegen FC Dordrecht. Een zware wedstrijd, vond ook Valerius. “Eigenlijk heb ik vanaf het begin het gevoel gehad dat het meer een vechtwedstrijd dan een voetbalwedstrijd was.” Na een tamme openingsfase kreeg zijn ploeg wat meer vat op de duels en tegenstander. “Het was zoeken waar de ruimtes waren. Ik denk wel dat we die vonden, maar een beetje moeilijk er doorheen kwamen.” Hij wijt het vooral aan technische fouten en slordigheden die NAC van echte kansen weerhielden.

Een doodspelmoment hielp ze aan de voorsprong. Die werd al snel na rust verdubbeld, in een goede fase van de ploeg. “De trainer had aangegeven dat we sterk moesten beginnen en elkaar scherp moesten houden.” Mede door blessurebehandelingen aan Bredase zijde werd het ritme in het laatste kwart regelmatig verstoord. Iets wat NAC niet eens zo slecht uitkwam, denkt Valerius. “Ze waren in een hoog tempo druk aan het zetten en bleven maar gaan. Ik denk dat het voor hen heel irritant was.” De blessures leken na afloop gelukkig mee te vallen en NAC haalde zonder al te grote problemen het einde van de wedstrijd. De manier waarop verdiend volgens Valerius niet de schoonheidsprijs, maar daar heeft hij maling aan. “Ik denk achteraf gewoon, we hebben drie punten gehaald. Het was niet een mooie voetbalwedstrijd, maar we hebben gevochten en ons ding gedaan. Ik denk dat we blij mogen zijn met de drie punten.”

Vet of Camavinga
De 18-jarige Valerius kwam al vroeg in de jeugdopleiding van NAC terecht, dat hem oppikte bij Spartaan’20. Vorig seizoen speelde hij als aanvoerder van de O18 alles. Het grootste deel van de wedstrijden als centrale verdediger. Tegen het eind werd hij als middenvelder gebruikt. Ook in de voorbereiding van het eerste elftal en bij de O21 wordt hij op beide posities ingezet, een enkele keer zelfs als rechtsback. “Ik denk dat ik een speler ben die op meerdere posities kan staan.” Waar het team hem nodig heeft, wordt hij ingepast.

Een soort ideale 12^de man, zoals Javier Vet bij het eerste elftal vaak genoemd wordt. De eveneens fysiek sterke Valerius heeft ook dezelfde voorkeurspositie. “Het liefst speel ik op het middenveld. Dan ben je veel meer in het spel betrokken, aanvallend en verdedigend. Maar als de trainer me centraal achterin zet of op rechtsback, doe ik er alles aan om daar mijn beste wedstrijd te spelen.” Valerius omschrijft zich verder als een ‘echte werker, die ook graag naar de voetballende oplossing zoekt’. Iemand die veel praat in het veld en vuile meters maakt waar dat nodig is. “Ik noem mezelf altijd de Camavinga”, lacht hij verwijzend naar de middenvelder van Real Madrid.

Dit seizoen wil Valerius werken aan zijn positionering. Voor welke positie dat dan is, maakt hem niet uit. Zolang hij maar kan spelen. “Want ik hou echt van voetbal.” Dat bleek afgelopen zomer. Terwijl de jeugdelftallen vakantie hielden, stond Valerius op het veld met FC Zero Tolerance. Een vriendenteam met voormalig ploeggenoot Chavelly Oehlers en Go Ahead Eagles-aanvaller Rashaan Fernandes. “Voor mezelf om fit te blijven en om plezier te maken. We hebben toernooien gespeeld, gewonnen ook. Als ik eenmaal stil zit, blijf ik stilzitten. Bijna elke zondag train ik extra bij Team Alimasi om beter te worden. Ik moet wel blijven gaan voor mezelf en ik hou daar ook wel van. Elke dag blijven trainen en hard werken.”