BSR Interview: Eric Hellemons

Eric! Om te beginnen, je hebt natuurlijk een zware periode achter de rug. Hoe gaat het nu met je? 

Ik heb op 12 februari tijdens een scoutingsactiviteit hier op het complex een hartstilstand gekregen. Eigenlijk zomaar uit het niets. Ik heb totaal geen signalen van mijn lichaam gehad voor dat het gebeurde, ik had geen klachten en was gewoon fit. Het was dus een behoorlijke tik die ik heb gekregen. Gelukkig ben ik direct geholpen door mensen om mij heen. Die hebben mij gereanimeerd en beademd met behulp van een AED en daardoor leef ik nu nog. Dat is natuurlijk heel confronterend. Na de hartstilstand heb ik nog een aantal weken op het Amphia gelegen hier in Breda. Ik ben nu al een tijd aan het revalideren en het gaat heel erg goed eigenlijk. Ik ben weer aan het werk, dus ik mag niet klagen. Ik ben wel even met beide beentjes weer terug op de grond gezet. Ik heb een gezin, drie kinderen en een partner. Dan begrijp je wel even hoe betrekkelijk alles eigenlijk is. Fysiek gaat het nu goed, mentaal blijft het soms nog lastig.

Zeker omdat de eerste keer ook een complete verrassing was misschien?

Ja klopt, ik ben inmiddels letterlijk en figuurlijk helemaal binnenstebuiten gedraaid. Alle onderzoeken die er zijn heb ik wel gehad. Ik vertrouw mijn lichaam dus wel weer. Nu is het proberen om de volgende stap te zetten, om ook mentaal weer helemaal de oude te worden. Daar heb ik hulp bij nodig en die krijg ik gelukkig ook. Dat is denk ik ook niet meer dan normaal als je zoiets mee maakt.

Je bent weer aan het werk nu. Is dat lekker of zag je er misschien een beetje tegenop om weer aan de slag te gaan?

In het begin van mijn revalidatie kwam de welbekende coronacrisis om de hoek kijken. Dat betekende voor mij dat ik voorzichtig aan moest doen en niet te veel moest ondernemen. Toch heeft mij dat wel de mogelijkheid gegeven om alles weer rustig op te pakken. Nu ben ik blij dat de maatregelen versoepelen terwijl ik mezelf ook weer goed voel. Ik mag nu weer op de club doen wat ik heel graag doe, samen met mijn kader bezig zijn met jonge talentvolle voetballers.

Je zit inmiddels alweer zes jaar bij NAC. Je roots liggen echter bij RBC. Sterker nog, je gaat zelfs door het leven als ‘mister RBC’. Hoe heb je de teloorgang van die club meegemaakt en ervaren?

Ja, ik heb daar vanaf mijn veertiende tot mijn vierendertigste altijd gevoetbald en daarna ben ik jeugdtrainer, trainer en hoofd-opleidingen geweest. Toen we failliet gingen was ik hoofdtrainer. Elke dag was ik daar met de club bezig. Het was voor mij dus ook geen verrassing dat het uiteindelijk gebeurd is. We speelden in de Eredivisie met een stadion voor 5.000 man. Als je dat zelfs in de Eredivisie al niet vol krijgt, moet je je afvragen hoeveel, bestaansrecht je hebt als club. Dat is hard maar zo is het wel in de voetbalwereld. Als je dat vergelijkt met hoe betrokken de achterban hier bij NAC, is dat natuurlijk een enorm verschil. Die achterban miste je bij RBC. Als het dan sportief tegenzit, gaat het van kwaad tot erger. Er was geen financieel draagvlak meer in de regio Roosendaal. Sponsors haakten af en zo ging dat in een spiraal naar beneden. Er is vaak genoeg geprobeerd om dat af te remmen, maar daar is geen houden aan. De club was gewoon ter ziele. Er waren natuurlijk nog wat reddingsplannen, maar die hebben ook geen effect gehad.

Valt er dan een groot zwart gat na het faillissement?

Ja, achteraf hoor je dan van de mensen dat ze het toch missen. Dat hadden ze eigenlijk pas door toen de club er niet meer was. Vrijdag of zaterdagavond was er profvoetbal in Roosendaal en sponsoren ontmoetten elkaar in het stadion. Dat is nu niet meer, maar dat komt gewoon door de slechte bedrijfsvoering die er was bij RBC. Je zult op een gegeven moment toch je eigen broek moeten ophouden. Zo is RBC net als andere kleine profclubs uiteindelijk failliet gegaan. Doodzonde, ik heb het er een tijdje moeilijk mee gehad. Toch is voetbal ook ondernemen. Als je dat niet doet, dan val je om en RBC is daar natuurlijk een voorbeeld van.

Bij NAC heb je hier in de jaren ook genoeg turbulentie meegemaakt. Het meeste recente voorbeeld is het vertrek van Luuc Eisenga. Hoeveel heb jij daarvan meegekregen? En heb je er misschien zelfs last van gehad binnen je eigen werkzaamheden? 

Dat is op zich wel meegevallen. In mijn samenwerking met het management is er altijd veel duidelijkheid over wat er van mij en de jeugdopleiding wordt verwacht, wat er vanuit de club wordt gefaciliteerd en hoeveel budget er is. Dus ik heb het niet echt als ‘lastig’ ervaren. Het is natuurlijk wel zo, dat hoe meer rust je boven je hebt, hoe prettiger je samenwerkt. Mijn rol bij onrust is ook om ervoor te zorgen dat het niet in mijn eigen deel van de organisatie doordruppelt. Gelukkig is al het tumult wel weggebleven bij de mensen hier. We hebben er hier dus niet veel last van gehad.

Je merkte dus wel dat het onrustig was. Zag je de uiteindelijke breuk met Eisenga aankomen?

Zeker na het stuk van Luuc dat in de krant verscheen, wist ik dat er iets te gebeuren stond. Uiteindelijk ging het daarna heel snel en was Luuc volgens mij een dag of twee later uit dienst. Dat het zo snel gebeurde, zag ik ook weer niet aankomen. Volgens voetbalwetten weet je wel dat als er zo’n stuk in de krant verschijnt, er ook gevolgen zullen zijn.

Je haalde het al even aan: Het is vanuit de top duidelijk hoeveel budget je hebt voor de jeugd. Heb je al inzicht in hoeverre dat wordt beïnvloed door de coronacrisis?

We hebben natuurlijk een groot overkoepelend budget voor de club. Je weet dat de coronacrisis speelt en de competitie niet wordt afgemaakt, waardoor we volgend jaar weer in de KKD spelen. Dan is het duidelijk dat er van alles onder druk staat. Voor ons binnen de jeugdopleiding betekent het, dat we met het budget dat we nu tot onze beschikking hebben nog wel onze nationale status kunnen behouden.

Hangt die nationale status ook af van het budget?                                                                                            

Ja, want buiten de kwaliteit hangen er ook budgettaire voorwaarden aan die status vast. We kunnen met ons budget, en de groep mensen die we daarmee kunnen behouden, onze jeugd kwalitatief op hetzelfde niveau houden. Dus mensen zoals de staf, de performance coach, keeperstrainers, techniektrainers, therapeuten en de data-analist. We hebben natuurlijk wel afscheid moeten nemen van een aantal mensen. Daar hebben we heel kritisch naar gekeken. Wat is echt van essentieel belang en wat zouden we kunnen missen zonder kwaliteit in te leveren? Dat is gelukt en daar zijn we ook heel trots op. Om dus terug te komen op je eerdere vraag: net als heel NAC hebben we binnen de jeugdopleiding ook de gevolgen van de coronacrisis gevoeld.

Het is financieel gezien dus een zware tijd. Deze week kwam naar buiten dat jeugdspelers nu al vanaf hun vijftiende een contract mogen tekenen. In hoeverre is dit dan nog interessant voor NAC?  

Het is haalbaar om dit soort contracten uit te delen. Het gaat echter ten eerste om die speler. Denken we daarvan dat die speler de potentie heeft om het eerste te halen? Dat doe ik niet alleen. Dat doen de trainers, scouts, performance coaches enzovoort, zodat er eigenlijk heel veel verschillende ogen naar dat talent kijken. Zo proberen we zo goed mogelijk vast te stellen of het een echt groot talent is. Daarnaast kan het ook nog meespelen of zo’n jongen bijvoorbeeld voor het Nederlands elftal speelt.

En stel je hebt zo’n groot talent rondlopen, is zo’n contract dan een optie wat jou betreft?

Dat is de keuze. Geloof je daar echt in als club zijnde? Als dat je visie is, om zo’n jongen voor je eigen club te behouden en hem richting het eerste elftal op te leiden. Dat heeft ook weer impact op dat budget waar we het net over hadden. We zullen dus een post moeten reserveren voor het vastleggen van deze jongens. Aan de andere kant van het verhaal wordt er waarschijnlijk een rendementsregeling ingevoerd in Nederland. Dit houdt in dat je een vergoeding ontvangt op het moment dat je jongens onder de 21 in je eerste elftal laat spelen. Dat is een heel goed iets. Clubs worden dan op een goede manier, niet uit nood, gedwongen om ook naar de eigen jeugd te kijken. We zijn hier zelf ook al mee bezig in de laatste jaren, jongens vanuit jongere leeftijd al perspectief bieden om het eerste elftal te halen. Er zijn op dit moment ook al jonge gasten in het eerste die het ontzettend goed doen. Zo gaan we nu ook kijken naar de O-16 en O-18 en daar de echt grote talenten gewoon al vroeg vastleggen. Uiteindelijk zijn dat, naast die vergoeding, ook je transferopbrengsten van de toekomst.

Toch zullen er ook veel spelers blijven die misschien liever bij een club als Ajax, PSV of zelfs Manchester United een contract tekenen als die hier aankloppen.

Klopt zeer zeker, maar dat is wel een compliment naar onze opleiding. Laten we eerlijk zijn, dat is ook een tijdje niet gebeurt. Nu rijden alle scouts zonder navigatie richting Breda. Maar als je kijkt naar een JP van Hecke, dat is een jongen die twee jaar geleden bewust de keuze heeft gemaakt om vanuit Goes de overstap naar NAC te maken. Dat is natuurlijk hartstikke mooi uitgepakt en daar moeten we met z’n alle heel trots op zijn. Hij heeft nu, al zijn het er nog niet heel veel, wedstrijden in het eerste gespeeld en het daar gewoon heel goed gedaan. Dat betekent dat wij hier echt wel iets goed doen, anders had hij ook niet voor ons gekozen.

Het doel van onze jeugdopleiding is dat straks andere jongens zoals JP zien dat je vanuit NAC ook een mooie stap kunt maken. Dat wij een plan hebben voor de spelers waar ze ook echt beter van worden. Als je dat in het grote plaatje bekijkt, denk ik dat we daar de laatste jaren al goed mee bezig zijn. De volgende stap daarin is deze jonge talenten echt vastleggen en ze behouden voor NAC. Zoals ik al zei lopen er gigantisch veel scouts rond hier.  Soms moet je gewoon van jezelf weten: die jongen moeten we behouden! Misschien moet je op zo’n moment de speler op een goede manier overrompelen. Dit is jouw plan, dit is jouw perspectief en dit contract teken jij! Andere clubs doen dat op dezelfde manier. Een AZ heeft ook concurrentie van Ajax en Ajax voelt die druk weer van buitenlandse clubs. Je zult het heus niet altijd kunnen winnen van de grote clubs. Als we er hier in ieder geval maar alles aan hebben gedaan om die jongens te binden.

Je praat veel over perspectief voor jeugdspelers richting het eerste elftal. Hebben jullie binnen de jeugdopleiding nog steeds vaste doelstellingen als het aankomt op het afleveren van spelers aan het eerste elftal?

Ja, daar hebben we wel een vaste doelstelling in weggezet. Ik vind dat wij elk jaar drie spelers af moeten leveren aan het eerste elftal. Of ze alle drie echt wedstrijden gaan spelen, weet je niet. Soms zal dat er eentje zijn, soms misschien wel vier. Waar we naar toe willen is dat er elk jaar drie spelers op trainingsniveau aan kunnen sluiten op Zundert. Die jongens die zullen zich dan bij het eerste elftal nog verder moeten doorontwikkelen, want spelen bij een favoriet in de KKD is wel even anders dan wedstrijden voor de O-21. Nu is die speler JP van Hecke, de volgende is misschien wel Yassine Azzagari of Milan Vanacker. Ook Jethro Mashart zit er al een tijdje bij en misschien komt hij er ook weer tussen op korte termijn. Dan vergeet ik nog Sydney, Agougil en de keeper Verbruggen.

De O-21 gaat die stap naar het eerste elftal waarschijnlijk wel kleiner maken toch? 

Ja. Daar was ook wel vraag naar hoor, vanuit de jeugdopleidingen. Dit plan is al een aantal keer uitgevoerd met bijvoorbeeld de Jong elftallen. Die groep heeft zich opgesplitst en is nu onderdeel van de voetbalpyramide. Niet iedere club heeft daar zo maar budget voor. De O-21 competitie zorgt ervoor dat er nu jongens van zeventien, achttien en negentien jaar nog even die extra jaartjes de kans hebben, om de stap richting het profvoetbal te zetten.

Gaan er ook spelers jonger dan achttien in de O-21 spelen dan volgend jaar?

Zeker, Jayden Mendes en Luuk Marijnissen plaatsen wij volgend jaar al bewust in de O-21, omdat zij al toe zijn aan die extra weerstand. Een categorie daaronder maakt Omer Mekkaoui al eerder de overstap naar de O-18. Hij is ook volgend jaar nog speelgerechtigd voor de O-16, maar wij denken dat het goed is voor zijn ontwikkeling als hij al met hogere weerstand te maken krijgt. De selecties zijn daarnaast iets smaller geworden, om de talenten zo meer minuten te laten maken

In hoeverre wordt er dan ook ‘geshopt’ bij andere clubs om je jeugdelftallen te versterken? 

Ik zag daar inderdaad een artikel over in BN de Stem, maar dat is toch iets genuanceerder. Binnen alle teams in de bovenbouw, spelen er van de achttien jongens minstens vijftien al langer bij NAC. Twee jaar geleden zijn er drie jongens vanuit PSV overgekomen, namelijk Matthijs Bel, Beslan Sagov en Jochem van Dijk. De nieuwe O-21 is ook de complete O-19 die doorstroomt, plus de twee talenten waar ik het eerder over had (Mendes & Marijnissen) en dan drie jongens die van buitenaf komen. Dat is binnen onze opleiding ook belangrijk voor ons. We werken toe naar het eerste elftal en dat doen we met jongens die voor 80% uit onze eigen jeugd doorstromen. Er zijn dus in elk elftal drie of vier plekken voor jongens die van buitenaf komen. Maar onze O-21 moet geen verzamelplaats worden van jongens die het vanuit tien verschillende clubs ook nog een keer hier komen proberen.

Tot slot, het grootste doel is dus het opleiden richting NAC 1. Is dat soms niet lastig met de continue trainerswisselingen en de vele technische directeuren?

Alle jeugdtrainers bij ons zijn op de hoogte van onze spelopvatting. Die hebben zelf ook de intrinsieke motivatie om beter te worden. Daar hangen spelprincipes aan vast. We hebben inderdaad wel te maken met het fenomeen NAC 1. Die moeten gewoon zo snel mogelijk terug naar de Eredivisie. Als er dan een nieuwe trainer komt, die met zijn materiaal denkt het beste met twee spitsen te kunnen spelen, betekent dat niet dat wij meteen heel de spelopvatting van de jeugd omkeren. Maar we houden er wel rekening mee, om dit ook in de trainingen op te nemen. Want stel we hebben een talentvolle spits die de stap maakt naar het eerste, moet hij wel mee kunnen in dat twee spitsen systeem. Nu hebben we Hyballa bij het eerste elftal, die is natuurlijk van de ‘gegenpressung’. Dat betekent dat wij ook trainingen hebben waarin we eerder de lange bal spelen en vanuit daar druk zetten en die tweede bal belangrijk maken.  Ook nemen onze trainers, met name in de bovenbouw,  sommige termen van Hyballa over. Ik heb Hyballa inmiddels een aantal keer gesproken na de coronacrisis. We hebben daardoor al wel een aantal dingen duidelijk vastgelegd. Waardoor Michael Dingsdag, trainer van de O-19, dit seizoen de spelers al vast kennis kan laten maken met deze termen en spelprincipes.