BSR Interview: Moïse Adiléhou (deel 2/3)

Je gaf natuurlijk al aan dat je al op jonge leeftijd naar Valenciennes ging. Maar hoe ging dat proces? Heb jij je er aangemeld of ben je gescout?

Toen ik nog bij ACBB speelde zijn er scouts van Valenciennes een keer komen kijken. Zij waren dusdanig blij met wat ze zagen dat ik een week bij hen op proef mocht komen. Vervolgens ging het vrij hard en mocht ik daar een jeugdcontract tekenen voor één jaar.

Vrij snel nadat jeugdcontract maakte je een grote stap door te tekenen bij FC Porto. Hoe kwam dat dan op gang?

Ik wilde eigenlijk graag bij Valenciennes blijven, maar het aanbod dat ze deden was gewoon niet wat ik wilde. Mijn toenmalige zaakwaarnemer had voor mij een test-wedstrijd geregeld bij FC Porto. Vervolgens speelde ik daar een week mee en beviel het beide kanten goed.

Helaas kwamen er alleen al snel problemen bij FC Porto. Hoe kwam dat?

Je hebt in Portugal een regel dat je minimaal zestien jaar oud moet zijn om daar te mogen spelen, maar toen ik daar tekende was ik nog vijftien. Mede daardoor kon ik alleen maar meetrainen totdat ik in november zestien werd. Helaas was toen alleen het team al volledig in elkaar geschoven en kwam ik er eigenlijk niet meer aan te pas. Als jeugdspeler moet je alleen wel kans op speeltijd hebben en wekelijks gewoon spelen. Ik ben daarom voor het vervolg van mijn carrière een jaar later weer terug naar Valenciennes gegaan omdat ik daar meer kans had op een profcontract.

Toch tekende je ook bij Valenciennes geen profcontract. Liep je daar tegen specifieke problemen aan?

Met mijn talent zat het altijd al wel goed, maar het lag met name aan mijn mentaliteit. Ik was gewoon nog niet volwassen genoeg en kwam mezelf daarin ook tegen. Je moet in de voetbalwereld altijd twee keer zo hard werken als ieder ander en dat deed ik toen gewoon niet goed genoeg. In gesprek met de club kwam daar op een gegeven moment dezelfde conclusie uit, en toen ben ik terug afgedaald naar het amateurniveau om daar verder te rijpen.

Achteraf geen verkeerde keuze, want bij Pau en later Vitré ben je uiteindelijk dusdanig positief opgevallen dat je je weg vond naar het profvoetbal.

Ja het ging me daar heel goed af. We speelden dat jaar ook tegen veel profclubs waardoor ik me goed met hen kon meten. Van één van mijn wedstrijden bij Pau waren opnames gemaakt en die video landde uiteindelijk bij de coach van Slovan Bratislava. Hij was zodanig onder indruk dat ik in de winterstop bij hen een week op test mocht komen. Dat ging zo goed dat de coach zeer complimenteus was en met mij ook plannen had. Ik tekende daarop in Januari 2016 bij Slovan Bratislava mijn eerste profcontract.

Je speelde er uiteindelijk maar één wedstrijd. Hoe kijk je daar op terug?

Ik was gewoon nog heel jong. Bij Slovan stond het team al en hadden we twee ervaren centrale verdedigers in de basis staan. Het is als jonge verdediger niet makkelijk om door te breken, dus je moet dan gewoon geduld hebben. Ik kon op dat moment ook nog geen Engels, dus het was in het begin ook zwaar. Alles bij elkaar had ik gewoon nog veel te leren als speler. Ik speelde daarom mijn wedstrijden bij de reserves en trainde mee met het eerste. Het was wel een heel leerzaam seizoen.

Hoe ga je dan van Slovan naar Griekenland?

Ik wilde eigenlijk naar de grotere competities en voor mij was het een stap vooruit om naar Griekenland te kunnen. Kerkyra bood mij ook een contract voor drie jaar aan dus dat gaf me gewoon enorm veel zekerheid. Echter kwam ik bij Kerkyra onder een coach te spelen die geen vertrouwen had in de jeugd en kwam ik nauwelijks aan spelen toe. Dat was alleen niet de enige factor. Ik sprak ook nog steeds geen Engels en daarnaast was mijn positie die van centrale verdediger. Daar zet men in de voetballerij gewoon niet zo snel een jonge speler neer. Vervolgens kwam er al na één seizoen een aanbod van Levadiakos, waar een Fransman coach was en mij speeltijd beloofde. Mede hierdoor was mijn keuze snel gemaakt en maakte ik de overstap naar Levadiakos waar ik twee hele goeie jaren heb gehad. Ik kon daar mijn kwaliteiten heel goed etaleren, omdat de coach veel vertrouwen in mijn had. Bij Levadiakos scoorde ik ook mijn eerste doelpunt in het betaalde voetbal en werd ik opgeroepen voor het nationale elftal van Benin.

Na twee jaar Levadiakos vertrok je voor een nieuw avontuur. Daarbij kwam je uiteindelijk uit bij Boluspor.

Dat klopt! In Griekenland wilden alle teams mij hebben. Ik speelde namelijk de Africa Cup met Benin en had natuurlijk twee goede seizoenen gehad bij Levadiakos. Helaas kwamen er echter onbetaalde salarissen naar boven en moest ik een proces aanspannen tegen mijn club. Tegelijkertijd wilde ik er eigenlijk weg, maar zij wilden per se geld voor mij hebben. Uiteindelijk vertrok ik daar in september, maar toen waren alle competities al ruim begonnen. Ik heb toen zes maanden in Frankrijk getraind en mijn conditie op pijl gehouden totdat ik uiteindelijk in januari een aanbod van Boluspor kreeg en daar ben gaan voetballen. Helaas kwam ik daar alleen nauwelijks aan spelen toe.